احمد بن ابراهیم بن اسماعیل بن داوود بن حمدون
ابوعبدالله احمد بن ابراهیم بن اسماعیل بن داوود بن حمدون، از نویسندگان و لغویان مسلمان بود. شیخ طوسی او را از شیعیان امامیه گزارش کرده است. او را استاد ابوالعباس ثعلب دانسته‌اند. گفته‌اند که او از اصحاب علی النقی و حسن عسکری، امام دهم و یازدهم شیعیان امامیه، بوده است. از جمله آثار منسوب به او، کتاب اسماء الجبال و المیاه و الأودیة، کتاب بنی‌عبدالله بن غطفان، کتاب طییء، کتاب شعر العجیر السلولی و صنعته، کتاب شعر ثابت ابن‌قطنة و صنعته، کتاب بنی‌مرة بن عوف؛ کتاب بنی‌نمر بن قاسط و کتاب بنی‌عقیل است.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «احمد بن ابراهیم». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.