تمیز (نحو)
تَمَییُز یا مُتَمَم مَفعولی یا مسند مفعولی در دستور زبان فارسی، یکی از نقش‌هایی است که یک کلمه یا گروهی از کلمات می‌توانند در جمله داشته باشند. تمیز همواره، یا گروه اسمی است یا گروه صفتی یا گروه حرف اضافه‌ای. مثلاً در جملات زیر:
- دانشجویان او را بی‌سواد می‌دانستند.
- او را داوود نامیدند.
- شاعر بزرگ، شاملو قلم بزرگی داشت.
کلمات «بی‌سواد» و «داوود» و «شاعربزرگ» نقش تمیزی دارند که اولی و سومی، گروه صفتی و دومی گروه اسمی است.
تمیز در جمله اگر حذف هم شود ساختار جمله خراب نمی‌شود.
همچنین ببینید
منابع
- ظرفیت فعل و ساخت‌های بنیادین جمله در فارسی امروز، امید طبیب زاده، تهران: نشر مرکز، ۱۳۸۵.
پیوندهای بیرونی
- مثال برای تمیز (سامانهٔ جستجوی دادگان، جستجوی برخط در پیکره وابستگی نحوی و فرهنگ ظرفیت نحوی افعال زبان فارسی)