ادب بیضایی

حسین بیضایی (یا بیضائی)، متخلّص به ادب بیضایی، (۱۳۷۷–۱۳۰۹) شاعرِ پارسی‌گوی قرنِ چهاردهمِ هجریِ خورشیدی است.

سرگذشت

ادب، زاده به سالِ ۱۳۰۹ در کاشان، فرزندِ حسن بیضایی و برادرزادهٔ ادیب بیضایی و ذکایی بیضایی بود. او به رسمِ خانوادگی شاعری را برگزید و در سالِ ۱۳۲۵ از زادگاهش به تهران کوچید و از اعضای دائمی انجمن ادبی عمویش، ذکائی، شد. ادب وارثِ دفترهای شعرِ پسرعمویش، پرتو بیضایی، بود. او سرانجام در بهارِ ۱۳۷۷ درگذشت.

پانویس

منابع

• بُرقعی، سیّد محمّدباقر (۱۳۷۳). سُخنوران نامی معاصرِ ایران. قم: خرم. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۹۹۷۲-۷۳-۲.
• تواضعی، جابر, ویراستار (۱۳۸۳). سرزدن به خانهٔ پدری. تهران: انتشارات روشنگران و مطالعات زنان. شابک ۹۶۴-۸۵۶۴-۱۰-۸.