محمدرضا نکونام
محمدرضا نکونام، از روحانی‌های شیعه دوازده‌امامی بود. او به خاطر برخی اظهارنظراتش، مدتی را در زندان گذراند.
زندگی
محمدرضا نکونام، زاده ۱۳۲۷ شمسی در گلپایگان بود. او از کودکی به همراه خانواده به تهران منتقل شد و کمی بعدتر، تحصیلات حوزوی خود را در حوزه علمیه قم گذرانده بود و سپس در همان حوزه، تدریس را شروع کرد.[۱] او در سال ۱۳۹۴ ه. ش، به اتهام‌هایی که منعکس نشدند؛ توسط دادگاهی در جمهوری اسلامی ایران، به تحمل ۵ سال حبس و شلاق محکوم شد. او بعداً به خاطر وضعیت بیماری‌اش از زندان آزاد شد ولی بعد از مصاحبه‌ای در موضوع امر به معروف و نهی از منکر، مجدد بازداشت شد.[۲]
درگذشت
محمدرضا نکونام در ۱۸ تیر ۱۴۰۳ ه. ش، به دلیل شکستگی پا در بیمارستان آیت‌الله گلپایگانی قم بستری شد و پس از جراحی دچار آمبولی ریوی گردید. وی برای درمان به یکی از بیمارستان‌های تهران منتقل شد ولی سرانجام در صبح ۱۷ مرداد ۱۴۰۳ ه.ش به دلیل ایست قلبی، درگذشت.[۳]
آثار
نکونام در علومی همچون فقه، اصول، فلسفه، حکمت، عرفان، جامعه‌شناسی، روان‌شناسی، تفسیر قرآن، اقتصاد، سیاست، موسیقی و شعر آثاری را نگاشته بود وبیش از ۲۳۰ عنوان کتاب از او منتشر شده است.[۴]
پانویس
ارجاعات
منابع
- شفقنا (۱۷ مرداد ۱۴۰۳). «زندگینامه آیت الله محمدرضا نکونام». shafaqna.com. دریافت‌شده در ۱۷ مرداد ۱۴۰۳.
- دویچه وله (۲۵ شهریور ۱۳۹۶). «جزئیات محکومیت آیت‌الله نکونام؛ زندان، شلاق و خلع لباس». dw.com. دریافت‌شده در ۱۷ مرداد ۱۴۰۳.