نبرد سیمانکاس

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۲۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۱۰ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (− رده:خورشیدگرفتگی‌ها (هات‌کت))
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نبرد سیمانکاس
بخشی از بازپس‌گیری اندلس
پرونده:Las Glorias Nacionales, 1852 "Don Ramiro de León derrota al cordobés junto a Simancas". (4013184561).jpg
صحنه‌ای از نبرد سیمانکاس در سال ۹۳۹
تاریخ۱۹ ژوئیه ۹۳۹
موقعیت۴۱°۳۶′۰۰″شمالی ۴°۴۹′۰۱″غربی / ۴۱٫۶۰۰°شمالی ۴٫۸۱۷°غربی / 41.600; -4.817
نتایج پیروزی پادشاهی لئون
طرف‌های درگیر
پادشاهی لئون پرونده:Leon banner.svg
پادشاهی کاستیل پرونده:Blason Castille.svg
پادشاهی ناوار پرونده:Blason Royaume Navarre.svg
خلافت قرطبه Flag white.svg
فرماندهان و رهبران
رامیرو دوم پرونده:Leon banner.svg
فرنان گونزالز پرونده:Blason Castille.svg
گارسیا سانچز پرونده:Blason Royaume Navarre.svg
عبدالرحمن سوم
نجده صقلبی
محمد هاشم تجیبی
قوا
نامشخص ۱۰۰ هزار نفر[۱]
تلفات و ضایعات
نامشخص قریب به ۴۰ هزار نفر[۱]

نبرد سیمانکاس یا نبرد خندق (انگلیسی: Battle of Simancas)، نبردی است که در سال ۹۳۹ میلادی در نزدیکی شهر سیمانکاس بین پادشاهی لئون به رهبری رامیرو دوم و خلافت قرطبه به رهبری عبدالرحمن سوم رخ داد که با پیروزی پادشاه لئون همراه بود.

جنگ

پس از جمع‌آوری لشکر گران به همراه تجهیزات فراوان به دستور عبدالرحمن، وی توانست لشکر انبوهی را به فرماندهی خود و نجده صقلبی، عازم مناطق مرزی با پادشاهی لئون کرد. سپاهیان ابتدا به طلیطله رفته و آنجا عازم نبرد با رامیرو دوم شده و از مرز بین اراضی مسیحیان و مسلمانان عبور کرد و خود را به نزدیکی قلعه و دیوار سیمانکاس (شنت منکش) رساندند.[۱] اما در جبهه مقابل پس از شکست لشکر حاکم سرقسطه، محمد هاشم تجیبی، رامیروی دوم به همراه لشکر متحدان خود عازم منطقه مرزی دورو شد تا به مقابله با لشکر خلافت قرطبه بپردازد. پس در تاریخ ۱۹ ژوئیه ۹۳۹ / ۱۱ شوال ۳۲۷ بین دو سپاه نبردی درگرفت که جندین روز طول کشید تا سرانجام نیروهای متحده لئون، کاستیل و ناوار توانستند نیروهای مسلمان را شکست داده و به عقب برانند. در عقب‌نشینی نیروهای خلافت قرطبه، سپاهیان به خندقی افتاده و همدیگر را لگدکوب و له کردند. عبدالرحمن نیز برای مجبور شد با سواران از روی نیروهای خود بگریزد تا بتواند زنده بماند. مابقی نیروها به دست سپاهیان اسپانیایی افتاده و کشته شدند (قریب به ۴۰ هزار نفر).[۲][۳]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • عنان، محمد عبدالله. تاریخ دولت اسلامی در اندلس. ج. ۱. ترجمهٔ عبدالمحمد آیتی. تهران: کیهان. از پارامتر ناشناخته |سال چاپ= صرف‌نظر شد (کمک)
  • نعنعی، عبدالمجید. دولت امویان در اندلس. ج. ۱. ترجمهٔ محمد سپهری. تهران: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه. از پارامتر ناشناخته |سال چاپ= صرف‌نظر شد (کمک)