محمد ربیعی

از اسلامیکال
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
محمد ربیعی
نگاره‌ای از محمد ربیعی در جوانی
نگاره‌ای از محمد ربیعی در جوانی
زاده۱۳۱۱
دره‌اسپ، دیواندره، ایران
درگذشته۱۱ آذر ۱۳۷۵
کرمانشاه، ایران
آرامگاهگورستان میناآباد، کرمانشاه
نام(های) دیگرماموستا ربیعی
پیشهنویسنده، شاعر، خطیب، امام جمعه، گویندهٔ رادیو
زمینه کاریشعر و ادب کردی، اسلامی
ملیتایرانی
سبک نوشتاریشعر، داستان کوتاه، رمان، ادبیات کودک، اسلامی
بنیانگذاراز مؤسسینِ انتشارات صلاح‌الدین ایوبی در ارومیه و نشریهٔ سروه
کتاب‌هاآئینه اسلام (۱۳۶۵)، عالیجناب گوریل (۱۳۷۲)، نقل‌ونبات (۱۳۷۲)
دیوان اشعارچهار فصل
پدر و مادرعبدالحکیم ربیعی (پدر)
وبگاه

ملامحمد ربیعی (به کردی: محەممەد ڕەبیعی) مشهور به ماموستا ربیعی (زادهٔ ۱۳۱۱ در دره‌اسپ، دیواندره – درگذشتهٔ ۱۱ آذر ۱۳۷۵ در کرمانشاه) مفتیِ مذهب شافعی، نویسنده، شاعر، قاری قرآن و گوینده در رادیوهای کردیِ کرمانشاه و تهران بود. او امام جمعه و خطیبِ مسجد جامع شافعی کرمانشاه بود که در سال ۱۳۷۵ طی کشتارِ موسوم به «قتل‌های زنجیره‌ای ایران» به قتل رسید.

زندگی

کودکی و جوانی

پرونده:Taleghani Beheshti Hashemi Banisadr.jpg
هیئت اعزامی حکومت تازه‌تأسیس جمهوری اسلامی به کردستان برای حل مسئله کردستان در فروردین ۱۳۵۸.
از چپ به راست: [ناشناس]، [ناشناس]، محمد ربیعی، احمد مفتی‌زاده، سید محمود طالقانی، سید محمد بهشتی، اکبر هاشمی رفسنجانی، ابوالحسن بنی‌صدر، [ناشناس].

محمد ربیعی در سال ۱۳۱۱ در روستایِ دره‌اسب از توابع دیواندره به‌دنیا آمد. او فرزند «ملا عبدالحکیم» بود و در پنج سالگی قرآن را از پدرش یادمی‌گیرد و بعد از آن نیز کتب اولیهٔ علوم صرف و نحوِ عربی را نیز از عمویش «ملا محمود» یادمی‌گیرد. او در سال ۱۳۳۳ از سید علاءالدین حسینی در روستایِ قشلاق سفیدِ دیواندره اجازهٔ افتاء و تدریس دریافت می‌کنند. ربیعی تا سال ۱۳۴۵ و برای مدت ۱۲ سال در قشلاق سفید به تدریس طلاب، امامتِ جمعه و جماعت و هم‌چنین چرخاندن دفتر ازدواج و طلاق مشغول بود.[۱]

ربیعی در ۱۳۴۵ طی مسابقهٔ بین‌المللی قرائت قرآن که پاکستان برگزار می‌شود در میان قاریان ۲۲ کشور جهان، پس از محمود خلیل الحصری، قاری مشهور مصری، موفق به دریافت مقام دوم مسابقه می‌شود. در پاییز سال ۱۳۵۷ از سوی مردم به‌عنوان خطیب و امام جمعه مسجد جامع امام شافعی کرمانشاه انتخاب می‌شود و تا هنگام کشته‌شدن نیز در همان مسجد بود.[۲]

سرودن و نوشتن

محمد ربیعی از همان ده‌سالگی گاه و بی‌گاه به زبان کردی و فارسی شعر می‌سرود و حتی در دورانِ طلبگی، ملایی و امامتِ مسجد نیز از آن غافل نشد و ادامه می‌داد. در سال ۱۳۵۰ که اهمیت زیادتری به نوشتن و سرودن داد، دیوان اشعار خود را به سه زبان کردی، فارسی و عربی به‌نام «چهار فصل» منتشر کرد. کتاب «آینهٔ اسلام»، نخستین اثر ربیعی بود که در سال ۱۳۶۵ به چاپ رسید.[۳]

آثار

آثار مکتوب محمد ربیعی:[۴]

  1. آیینهٔ اسلام، ۱۳۶۴ (فارسی)
  2. تفسیر سروهٔ فاتحه، ۱۳۷۰ (کردی)
  3. باقیات صالحات در فقه امام شافعی، ۱۳۷۰ (فارسی)
  4. عالیجناب گوریل، نشر صلاح‌الدین ایوبی، ۱۳۷۲
  5. نقل و نبات (بیان حیات انبیاء ویژهٔ کودکان و نوجوانان)، ۱۳۷۲
  6. ترجمهٔ کتاب «حلال و حرام» از یوسف قرضاوی، ۱۳۷۲
  7. به‌چکهٔ بنیاده‌م در فلسفه، پرتو بیان، ۱۳۸۷ (کردی)
  8. سراب عشق و اعتیاد، پرتو بیان، ۱۳۸۹
  9. هشتِ اردیبهشت (نثر و نظم)
  10. الاحسان فی تجوید القران (عربی)
  11. چهار فصل (کردی، فارسی، عربی)
  12. تفسیر جزءاول سوره بقره (کردی)
  13. خانوادهٔ کوچک (فارسی)
  14. دکان‌داران طریقت (کردی)
  15. گنجینهٔ گوهر در حدیث (کردی)
  16. منظومه کشف الضلال عن الهلال در ۲۴۰۰ بیت
  17. «عشقی که بی‌پایانه» یا «عشق پایان‌ناپذیر» (فارسی)
  18. موج اف‌ام (فارسی)
  19. رسالة القارعة در طلاق
  20. معالم اسلامی (اطلاعات عمومی)
  21. وتاری ئایینی (گفتارهای دینی)
  22. سنت و بدعت
  23. مسائل و دلائل
  24. مالکیت در اسلام
  25. راهنمای ازدواج
  26. داستان
  27. حضرت عثمان
  28. امپریالیست و سوسیال امپریال
  29. کارنامهٔ نیکوکاران
  30. علم‌الیقین در تلقین
  31. علم‌الیقین در سنت
  32. داستان کوتاه
  33. هزار پند
  34. لغز و معما به
  35. مال و میراث

پانویس

ارجاعات

منابع

  • ابراهیم‌محمدی (شپول) (۱۳۷۹). زانایانی کورد. تهران: چاپه‌مه‌نی سه‌قز.

پیوندهای بیرونی