فریتس مایر
| اسلام‌شناس سوِئیسی فریتس مایر | |
|---|---|
| متولد | ۱۰ ژوئن ۱۹۱۲ سوئیس (بازل) |
| وفات | ۱۰ ژوئن ۱۹۹۸ دورناخ |
| علت فوت | مشکوک |
| ملیت | سوئیسی |
| حرفه | پژوهش در باب اسلام |
| شناخته‌شده برای | بهاولد. ابوسعید ابولخیر |
| کارهای برجسته | ابوسعید ابولخیر |
| شهر تولد | بازل |
| جنبش | اسلام‌شناسی |
| جایزه(ها) | دکترای افتخاری دانشگاه تهران |
فریتس مایر (به آلمانی: Fritz Meier؛ ۱۰ ژوئن ۱۹۱۲ بازل – ۱۰ ژوئن ۱۹۹۸ دورناخ) اسلام‌شناس سوئیسی بود که به خاطر آثار مهم و گسترده‌اش دربارهٔ تصوف مشهور است.
زندگی
فریتز مایر در ۱۰ ژوئن ۱۹۱۲ در بازل به دنیا آمد. او در کانتون بازل لندشافت بزرگ شد.[۱] وی در ورزشگاه بدنسازی (ومنیتسچست) شرکت کرد. در آغاز در سال ۱۹۳۲ او در دانشگاه بازل به تحصیل در رشته زبان یونانی، سامی شناسی و آشورشناسی پرداخت.[۲] نوشته‌های او تأثیر زیادی بر دنیای دانشگاهی گذاشت. او در مورد اشکال متعدد عرفان اسلامی، نسخه‌های خطی اسلامی به زبان‌های فارسی و عربی، رابطه خاورمیانه و تاریخ فرهنگی اروپا، تاریخ دین به‌طور کلی و فرهنگ عامه نوشت.[۳]
شروع حرفه
وی در ایام جوانی و هنگام تحصیلات دانشگاهی به برخی کشورهای اسلامی، مانند ایران، مصر و ترکیه سفر نمود و مدت‌ها در شهر استانبول ترکیه نزد «رودلف چودی» و با همکاری هلموت ریتر ۱۹۷۱–۱۸۹۲م. در شناسایی آثار خطی مشرق زمین و طبقه‌بندی دقیق و تهیه فهرستی از آنها، فعالیت کرد. اولین آثارش، حاصل مطالعات او در کتابخانه مسجد استانبول است. مایر از سال‌های اقامت در این شهر اسلامی و شاگردی نزد رودلف و معاونت ریتر، خاطرات خوش و امیدوار کننده ای دارد او دربارهٔ رودلف چودی می‌نویسد: سیمای معنوی او به روشنی متأثر از دو شخصیت شرق‌شناس یعنی یاکوب و بکر بود.[۴] چودی با بکر آشنا گردید و بعدها جایش را در دانشگاه هامبورگ گرفت. این ارتباط موجب گردید که مایر از تحقیق دربارهٔ تصوف به مسائل تاریخی روی آورد در خصوص علوم اسلامی به تحقیق بپردازد.[۵]
فریتس مایر، سالیان دراز در بیروت به تحقیق و مطالعه پرداخت. مؤسسه خاورشناسی آلمان که برای بزرگداشت وی اقدام به تجدید طبع برخی از نوشته‌هایش کرده است، تنها آن دسته از مقالاتی را که حاصل تحقیقات مایر در بیروت بوده است، فراهم آورده است[۶]
نگاشته‌ها
آثار او دربارهٔ عارف بزرگ ایرانی ابوسعید ابوالخیر و شاعر ایرانی مهستی از جامع‌ترین تحقیقات موجود در این زمینه به‌شمار می‌رود.[۷] کتاب مایر در اینباره «ابو سعید ابوالخیر، افسانه و حقیقت» نام دارد که حاصل ده سال پژوهش وی می‌باشد که در ایران و به سال ۱۳۷۹ جایزه تشویقی کتاب سال را به دست آورد. این کتاب علاوه بر آن که حاوی زندگی و احوال ابو سعید ابوالخیر می‌باشد، مفاهیم عرفان و تاریخ تصوف را دربردارد.[۸]
از دیگر آثار ارزنده مایر، کتاب «بهاء ولد» است. فریتس مایر در این کتاب کوشیده است تا چهره وی را مستقل از مولوی ترسیم کند و خطوط اصلی اندیشه و مبانی عرفانی اش را جدای از پسرش شرح دهد. مایر با برخوداری از میراث فلسفی و ادبی عمیقی که در دانشگاه و نزد اساتید خویش آموخته بود و با اشرافی که بر مقوله حکمت داشت، کوشید این زیر بنای فکری را تحقیق کند. نگاهی به از دیگر آثار مایر، تحقیق و تحلیل دربارهٔ رباعی‌های بانوی شاعر ایران است. توجه مایر در این گونه آثار، صرفاً به بررسی وجوه و مشخصات ادبی این اشعار نبود؛ بلکه وی به صرافت طبع، بازتاب فرهنگی و معنوی اشخاص گمنام جامعه شهری ایران در قرون وسطی را در نظر داشته است. مایر رساله ای دربارهٔ اسماعیله و عرفان نیز دارد.
مرگ
او در ۱۰ ژوئن ۱۹۹۸ در دورناچ درگذشت.[۹]
آثار
- ابواسحاق الکازارونی. لایپزیگ ۱۹۴۸.
- Vom Wesen der islamischen Mystik. بازل ۱۹۴۳.
- فاوائح الأمال و فاواتیح الأعلال دس نعم الدین الکبری. ویزبادن ۱۹۵۷.
- Die schöne Mahsatī. Ein Beitrag zur Geschichte des persischen Vierzeilers. ویزبادن ۱۹۶۳.
- ابوسعید ابوالخیر. ۱۹۷۳.
- بهاء ولد. 1989.[۱۰]
پانویس
ارجاعات
- ↑ خلج، مایر، ۱.
- ↑ خلج، مایر، ۱۱.
- ↑ پاندیل، پژوهشگران سوئیسی، ۹۰.
- ↑ محمدیان، فریتس مایر، ۱۳.
- ↑ خلج، مایر، ۴۱.
- ↑ رومنس، مایر، ۱۲۲.
- ↑ خلج، مایر، ۲.
- ↑ خلج، سوئیس، ۱۳.
- ↑ خلج، مایر، ۹۸.
- ↑ خلج، مایر، ۹۹.
منابع
- خلج، اهورا (۱۴۰۱). مایر. تهران: اراد.
- روانتس، هنری (۲۰۰۱). پژوهشگران. لندن: کمبریج.
- خلج، اهورا (۱۳۹۹). سوئیس. تهران: اراد.