حسین فلاح نوشیروانی
| سید حسین فلاح نوشیروانی | |
|---|---|
| پرونده:Hossein Anoshirvani.jpg | |
| متولد | ۱۲۸۱ بابُـل، مازندران، ایران |
| وفات | ۲۳ اسفند ۱۳۵۰ (۶۹ سالگی) تهران، ایران |
| علت فوت | بیماری قلب |
| آرامگاه | روستای نوشیروان‌کلا، بابل |
| شناخته‌شده برای | نیکوکاری |
| عنوان | نوشیروانی |
سید حسین فلاح نوشیروانی رکنی (زادهٔ ۱۲۸۱ در بابل، درگذشتهٔ ۲۳ اسفند ۱۳۵۰) بازرگان و نیکوکار ایرانی بود. دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل توسط او پایه‌گذاری شده است.
او مردی بود که بنا به گفته‌ها، چهار پنجم از ثروت خود را در جهت امور خیریه و کمک به مستمندان و ارتقاء سطح بهداشت، رفاه و آموزش مردم هزینه نموده است.
زندگی‌نامه
.JPG){kind=link}
حسین فلاح نوشیروانی در سال ۱۲۸۱ در روستای نوشیروان‌کلای بارفروش (بابل کنونی) در یک خانواده مذهبی، کشاورز و دامدار زاده شد. وی از دوران کودکی دارای هوش سرشاری بود که او را در روستا زبانزد کرده بود. حسین در شش سالگی توانست عم جزء را نزد یک ملاباجی به نام «ملاخیران» فرا بگیرد و سپس ظرف مدت سه ماه در نزد آخوندی به نام «شیخ محمد سالاری» قرآن را ختم کند.[۱]
حسین حدود هفت سال داشت که به توصیهٔ جد مادریش، «سید آقا نوشیروانی» وی را به شهر «بارفروش» فرستادند تا بتواند درس بخواند. از این رو پدرش اتاقی در نزدیکی «مدرسهٔ صدر» (حوزهٔ علمیهٔ بارفروش) در محلهٔ «فیضیه» برایش اجاره کرد. حسین دورهٔ هشت سالهٔ دبستان را در دو مدرسهٔ «شرافت» (در محلهٔ «بی‌سرتکیه») و «احمدی» (در محلهٔ «زرگرمحله») گذراند و همیشه در زمرهٔ شاگردان خوب و ممتاز بود. او در حین تحصیلات ابتدایی در دبستان، علوم دینی را هم نزد طلاب حوزه علمیه فرا گرفت.[۲] نوشیروانی پس از پایان هشت سال درس‌خواندن در دبستان، تحصیل را رها کرد و تصمیم به ورود به تجارت و بازار کار گرفت.
پس از سال‌ها کار و زندگی در کنار حکیم‌زاده، او به نوشیروانی توصیه کرد که ازدواج کند و بدین منظور، دختر امام‌جمعهٔ یزد «حجت‌الاسلام طاهری» را که از آشنایان‌اش بود به وی معرفی کرد و آن‌ها با هم ازدواج کردند. این ازدواج تا پایان زندگی نوشیروانی پابرجای بود.[۳]
آغاز به کار
پس از پایان تحصیلات ابتدایی، نوشیروانی برای یافتن و آغاز کار به مشهد رفت. او به مدت سه سال در مشهد کار کرد و سپس تصمیم به مهاجرت به تهران گرفت. او در مسیر مشهد به تهران دچار بیماری سختی شد و امید کمی به بهبودی‌اش می‌رفت؛ اما در حوالی نیشابور توسط یک خانواده نجات یافت و پس از بهبودی کامل، راهی تهران شد.[۴]
ورود به بازار تهران
با ورود نوشیروانی به تهران، او با حقوق ماهانهٔ ۴ تومان در تجارت‌خانهٔ «حکیم‌زاده یزدی» مشغول به کار شد. اعتماد حکیم‌زاده به نوشیروانی به حدی بود که او را به خانهٔ خود برد و به مانند یکی از اعضای خانواده با او رفتار می‌کرد. امانت‌داری، راست‌گویی و هوش بالای نوشیروانی موجب شد تا او بسیار زود پیشرفت کند و به مدیریت داخلی تجارت‌خانه منصوب شود. نوشیروانی به مدت ۱۷ سال در تجارت‌خانهٔ حکیم‌زاده ماند و همچنین در خانهٔ آن‌ها زندگی کرد.[۵]
پانویس
ارجاعات
- ↑ یعقوب‌زاده.
- ↑ یعقوب‌زاده.
- ↑ یعقوب‌زاده.
- ↑ یعقوب‌زاده.
- ↑ یعقوب‌زاده.
منابع
- یعقوب‌زاده، رحیم (۱۳۸۲). «نوشیروانی قلبی به وسعت دریا». خانواده سبز. تهران (۸۵). دریافت‌شده در ۲۱ آذر ۱۳۹۴.