حسینقلی صدرالسلطنه

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۵ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۲۴ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات سیاستمدار | نام = حسینقلی خان صدرالسلطنه | تصویر =Awalin safir dar amerika.jpg | شرح تصویر = | نام کامل = | معروف به = حاجی واشینگتن، معتمدالوزاره | زادروز = ۱۲۲۷ ه‍.خ (۱۲۶۵ ه‍.ق) | شهر تولد = تهران | کشور تولد = | تاریخ مرگ = ۱۳۱۶ ه‍.خ | شهر مرگ = تهران...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
حسینقلی خان صدرالسلطنه
پرونده:Awalin safir dar amerika.jpg
وزیرمختار ایران در آمریکا ۱۸۸۸ تا ۱۸۸۹
اطلاعات شخصی
زاده۱۲۲۷ ه‍.خ (۱۲۶۵ ه‍.ق)
تهران،
حاجی واشینگتن، معتمدالوزاره
درگذشته۱۳۱۶ ه‍.خ
تهران،
مادردختر زکی خان سردار اسعد
پدرمیرزا آقاخان نوری
پرونده:Hoseingholi Khan Nuri.jpg
حسینقلی‌خان صدرالسلطنه، پسر میرزا آقاخان نوری و اولین سفیر ایران در آمریکا، معروف به حاجی واشینگتن

حسینقلی‌خان صدرالسلطنه (زادهٔ صفر ۱۲۶۵ ه‍.ق [دی یا بهمن ۱۲۲۷ ه‍.خ] در تهران – درگذشتهٔ ۱۳۱۶ ه‍.خ در تهران)[۱][۲] معروف به حاجی واشینگتن نخستین فرستادهٔ ایران به ایالات متحده آمریکا در سال ۱۳۰۵ ه‍.ق (۱۲۶۷ ه‍.خ برابر ۱۸۸۸ م) در مقام وزیر مختار بود. وی فرزند میرزا آقاخان نوری و در آغاز، دارای لقب معتمدالوزاره بود.

اسکندر دلدم از سرگذشت او کتابی منتشر کرد و علی حاتمی نیز فیلمی به همین نام در سال ۱۳۶۱ ه‍.خ ساخت. این روایت هنری از سرگذشت وی را نباید با شخصیت تاریخی او اشتباه گرفت.

خانواده

پدر او میرزا آقاخان نوری، دومین صدراعظم ناصرالدین شاه و مادرش دختر زکی خان سردار اسعد بود. در ده‌سالگی پدرش از مقام صدارت عظمی برکنار و تبعید شد و تا هنگام مرگ پدر در ۱۲۸۱ ه‍.ق همراه او در تبعید بود.[۳]

آموزش

علوم متداوله و خط را نزد پدر و دیگر معلمان و زبان‌های انگلیسی و فرانسوی را در هنگام خدمت در وزارت امور خارجه آموخت.[۴]

رخدادهای زندگی و سِمَت‌ها

  • ۱۲۸۷ ه‍.ق – ورود به وزارت امور خارجه
  • پیرامون ۱۲۹۰ ه‍.ق – خروج از وزارت امور خارجه
  • ۱۲۹۲ ه‍.ق – رسیدن به درجهٔ استیفایی و ریاست مجلس تنظیمات حسنهٔ اصفهان
  • ۱۲۹۵ ه‍.ق – سفر به مکه
  • ۱۲۹۷ ه‍.ق – بازگشت به وزارت امور خارجه با درجهٔ نایب اولی، دریافت نشان درجه‌دوم خارجه
  • ۱۳۰۲ ه‍.ق – دریافت نشان و حمایل سرتیپ اولی و لقب «معتمدالوزاره»، برگماری به سمت ژنرال‌کنسولی (سرکنسولی) ایران در بمبئی به مدت ۳ سال
  • ۱۳۰۵ ه‍.ق – برگماری به وزیرمختاری ایران در ایالات متحدهٔ آمریکا به مدت ۱ سال و دریافت نشان درجه‌اول خارجه
  • پیرامون ۱۳۰۷ ه‍.ق – دریافت لقب «صدرالسلطنه»
  • ۱۲ رجب ۱۳۱۰ ه‍.ق – برگماری به وزارت فوائد عامه
  • ۱۳۱۱ ه‍.ق – برگماری به ژنرال‌کنسولی (سرکنسولی) ایران در بغداد به مدت ۱۵ ماه
  • برگماری دوباره به وزارت فوائد عامه (در کابینه‌های گوناگون)
  • عضویت در «مجلس تحقیق دربار اعظم» در زمان صدراعظمی نصرالله مشیرالدوله
  • ذیقعدهٔ ۱۳۲۶ ه‍.ق – عضویت در «مجلس دارالشورای دولتی» در زمان استبداد صغیر
  • پس از روی کار آمدن احمد شاه قاجار کاری بدو ارجاع نشد.[۵]

ترجمه و تدوین نخستین لایحهٔ قانون مدنی ایران

ترجمه و تدوین نخستین لایحهٔ قانون مدنی ایران توسط حسینقلی خان صدرالسلطنه صورت گرفته‌است.[۶]

در سینما

در سال ۱۳۶۱ علی حاتمی بر پایهٔ زندگی حاج حسینقلی خان صدرالسلطنه فیلمی ساخت به نام حاجی واشینگتن. فیلم در همان سال اجازهٔ نمایش در جشنوارهٔ فجر را پیدا کرد اما بعد از آن توقیف شد و در زمان حیات علی حاتمی اجازهٔ نمایش پیدا نکرد.[۷] سرانجام در ۲۰ خرداد ۱۳۷۷ به نمایش عمومی درآمد.[۸]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • آبادی، هلیا. «حاجی واشینگتن». وبگاه سی‌نما. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ دسامبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۵ دی ۱۳۸۷.
  • «حاجی واشینگتن». وبگاه ایران‌اکت. دریافت‌شده در ۱۵ دی ۱۳۸۷.
  • عبدالرضا مهدوی، «تاریخ روابط خارجی ایران»، (تهران، انتشارات امیر کبیر، ۱۳۶۴) چاپ اول
  • آل احمد، آسیه. «حسینقلی‌خان وزیر مختار ینگی دنیا». مؤسسهٔ مطالعات تاریخ معاصر ایران. تهران: مؤسسهٔ مطالعات تاریخ معاصر ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ آوریل ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۱ آوریل ۲۰۲۰.
  • علی‌بیگی، فهیمه (۱۳۹۳). «حاجی واشینگتن». در حداد عادل، غلامعلی. دانشنامه جهان اسلام. ج. ۱۲. تهران: بنیاد دایرةالمعارف اسلامی. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ آوریل ۲۰۲۰.
  • «سیدعلی آل داوود تاریخچه قانون‌گذاری در ایران را بررسی کرد». ش. https://tn٫ai/۱۴۴۰۸۰۵. تهران: تسنیم. تسنیم. ۲۹ خرداد ۱۳۹۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ آوریل ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۱ آوریل ۲۰۲۰.
  • Kamaly, Hossein (2012). "ḤĀJI VĀŠANGTON". Encyclopædia Iranica (به انگلیسی). Vol. XI. Encyclopædia Iranica Foundation. p. 553-554. Archived from the original on 16 November 2020. Retrieved 1 April 2020.