شاهنامه سلجوقیان
شاهنامهٔ سلجوقیان اثری از احمد بن محمد الطوسی ملقب به قانعی میباشد که در قرن هشتم ه.ق تألیف شده است. این شاهنامه همچون دیگر آثار معاصر خویش، به تاریخ ایران باستان، تاریخ پیامبران و دورههای مختلف تاریخ اسلام بهطور مفصل پرداخته است و پس از شرح غزنویان و سلجوقیان بزرگ، به تاریخ سلجوقیان آناتولی پرداخته و آگاهیهای وسیعی در این زمینه ارائه کرده است.[۱]
پانویس
ارجاعات
- ↑ کنوش، مرجعشناسی تاریخ سلجوقیان، ۴۸–۱۴۷.
منابع
- کنوش، فضلی (۱۳۹۵). مرجعشناسی تاریخ سلجوقیان. ترجمهٔ حسن حضرتی؛ آسیه رحمانینژاد. تهران: پژوهشکده تاریخ اسلام.