سبائیه

سبائیه نام فرقه‌ایست از فرقه‌های امامیه که در سالهای ابتدایی خلافت علی بن ابی‌طالب، شکل گرفته و از طایفه غالیان محسوب می‌شود. این طایفه به الوهیت علی بن ابی‌طالب معتقدند.

تاریخچه

غالیان فرقه‌ای اسلامی هستند که تأسیس آنها مربوط به سال ۳۵ تا ۴۰ هجری و در کوفه معرفی شده است. به گفته طبری، فرقه سبائیه، فرقه‌ایست که توسط عبدالله بن سبا و در اواخر حکومت عثمان پایه‌ریزی شده است. نام این فرقه از نام مؤسس آن عبدالله بن سبا گرفته شده است. برخی منابع از تحریک عمار یاسر در مخالفت با عثمان و همچنین تحریک مصریان در شورش علیه عثمان، عبدالله بن سبا را دخیل می‌دانند.

دانشنامه اسلام، پس از بررسی روایات عبدالله بن سبا و اعتقادات فرقه سبائیه، معتقد است که تناقضاتی بین این دو وجود دارد، با این حال، وی را مؤسس فرقه سبائیه دانسته که مقام علی را بیش از حد بالا می‌برند. همچنین از گزارشی یاد می‌کند که بر اساس آن، علی بن ابی‌طالب، فرمان داد که به علت خدا نامیدنش از سوی این فرقه، ابن سبا و پیروانش را بسوزانند. این در حالیست که در منابعی که تا پیش از قرن سوم نگاشته شده، از اعتقاد عبدالله بن سبا به الوهیت علی بن ابی‌طالب مطلبی را یاد نکرده‌اند.

پانویس

منابع

• صفری فروشانی، نعمت‌الله؛ بختیاری، زهرا (۱۳۹۱). رفتارشناسی امام رضا علیه السلام و فرقه‌های درون شیعی. مشهد: انتشارات قدس رضوی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۵۴۳-۰۳-۱.

• Hodgson, M.G.S (1986). "ʿAbd Allāh b. Sabaʾ". Encyclopaedia of Islam (به انگلیسی). Vol. ۱ (second ed.). Leiden: E. J. Brill. p. ۵۱. {{cite encyclopedia}}: Unknown parameter |عنوان جلد= ignored (help)