اطمئنان

واژه اطمئنان یا اطمینان در قرآن به معنای آرامش پس از اضطراب است و در آیات مختلفی مانند سوره‌های مائده، رعد، و بقره به آن اشاره شده است. در آیه ۲۶۰ سوره بقره، ابراهیم خواست تا از طریق مشاهده زنده شدن مردگان به یقین برسد تا از وسوسه‌های شیطان و تهدیدات نمرود مصون بماند.

در لغت

واژه «اطمئنان» یا «اطمینان» به معنای آرامش و سکون است. طبق تعریف راغب اصفهانی، این کلمه به آرامش پس از اضطراب و نگرانی اطلاق می‌شود.

در قرآن

در قرآن، واژه «اطمئنان» در چندین آیه به کار رفته است. به عنوان مثال، در آیه ۱۱۳ سوره مائده، گفته شده است: «گفتند: می‌خواهیم از آن بخوریم تا دلمان آرام گیرد.» همچنین در آیه ۲۸ سوره رعد آمده است: «آنان که ایمان آورده‌اند و دل‌هایشان به یاد خدا آرام می‌گیرد، آیا جز این است که دل‌ها به یاد خدا آرام می‌گیرند؟» در آیه ۲۶۰ سوره بقره، خداوند از ابراهیم درخواست می‌کند که از کیفیت زنده شدن مردگان مطمئن شود. مفسران دلایل مختلفی برای این درخواست مطرح کرده‌اند، از جمله اینکه حضرت ابراهیم خواسته بود تا حقیقت این امر را به چشم خود مشاهده کند تا به یقین برسد. در برخی تفاسیر، دلیل دیگر این است که او می‌خواست با مشاهده زنده شدن مردگان به روشنی یقین پیدا کند که تهدیدهایی که نمرود علیه او مطرح کرده بود، از جانب خداوند خواهد بود. همچنین، پس از اینکه او با دل و عقل به حقیقت توانایی خداوند در احیاء مردگان پی برده بود، خواست تا با چشم خود نیز این معجزه را ببیند تا از وسوسه‌های شیطان مصون بماند.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «اطمینان». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.