اعمش

اَعمَش، سلیمان بن مهران، قاری و تابعی برجسته، از دانشمندان مشهور دوران خود بود. او که اصالتاً از ناحیه ری بوده، بیشتر زندگی خود را در کوفه گذراند و در سال ۱۴۸ هجری قمری درگذشت. اعمش به علوم قرآن، حدیث، و فرائض تسلط داشت و حدود ۱۳۰۰ حدیث از او روایت شده است. ذهبی او را از سرآمدان دانش‌های سودمند و علوم نیکو دانسته است. در روایت‌ها آمده است که اعمش در بستر بیماری آخر عمر خود، جمعی از مردم کوفه، از جمله ابو حنیفه و ابن قیس الماصر، نزد او حاضر شدند. گفته شده که این افراد از اعمش خواستند احادیثی را که دربارهٔ فضایل علی بن ابی‌طالب نقل کرده بود، انکار کند و از آن توبه نماید. اعمش در پاسخ اظهار داشت که در آستانه ترک دنیا است و به درستی احادیثی که نقل کرده، ایمان دارد. او به نقل از عطاء بن ریاح حدیثی از پیامبر اسلام دربارهٔ دشمنان خود و علی را بیان کرد. این روایت‌ها بیانگر پایبندی اعمش به گفته‌های خود در زمینه حدیث و روایات است.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «اعمش». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.