امانات شرعیه
امانات شرعیه اموالی هستند که به‌طور غیرمستقیم و با اذن شارع در اختیار افراد قرار می‌گیرند. تلف شدن این اموال بدون تعدی یا تفریط، موجب ضمان متصرف نمی‌شود.
معنای اصطلاحی
امانات شرعیه به اموالی گفته می‌شود که بدون سپرده شدن از سوی مالک، تحت اختیار فردی قرار می‌گیرد. این موارد شامل اموالی مانند لقطه، مجهول‌المالک، و اموال یتیم است که به‌منظور حفظ و مصلحت به‌صورت مأذون از سوی شارع در اختیار قرار می‌گیرند. در صورتی که این اموال بدون تعدی یا تفریط تلف شوند، متصرف مسئولیتی برای جبران خسارت نخواهد داشت، زیرا اذن شارع در این موارد از نظر جایگاه و اعتبار دست‌کم برابر با اذن مالک تلقی می‌شود.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «امانات شرعیه». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.