آدم و حوا
آدم و حوا، طبق سنت‌های یهودی، مسیحی و اسلامی، والدین انسان‌ها هستند و داستان گناه آن‌ها به ایجاد آموزه‌های گناه اولیه در مسیحیت و تفسیری متفاوت در قرآن منجر شده است.
تعریف و اهمیت
آدم و حوا در سنت‌های یهودی، مسیحی و اسلامی به عنوان والدین نسل بشر شناخته می‌شوند. در کتاب پیدایش دو روایت از آفرینش آن‌ها وجود دارد. در روایت اول، خداوند "مرد و زن را به تصویر خود آفرید" در روز ششم. در روایت دوم، آدم در باغ عدن قرار داده می‌شود و سپس حوا از دندهٔ او آفریده می‌شود تا تنهایی‌اش را برطرف کند. به دلیل فریب خوردن و خوردن میوه از درخت ممنوعهٔ شناخت خوب و بد، خداوند آن‌ها را از بهشت اخراج کرد و آن‌ها و نسل‌هایشان مجبور به زندگی در مشقت شدند. قابیل و هابیل فرزندان آن‌ها بودند. علمای مسیحی بر اساس این داستان، آموزهٔ گناه اولیه را توسعه دادند؛ در حالی که قرآن می‌آموزد که گناه آدم تنها به خودش اختصاص داشت و همهٔ انسان‌ها را گناهکار نکرد.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- Group of writers (2006). "Adam and Eve". Concise Encyclopædia Britannica (به انگلیسی). USA: Encyclopædia Britannica.