ابن‌فارس

احمد بن فارس بن زکریا بن محمد بن حبیب رازی مشهور به ابن‌فارس، یکی از لغویان مشهور در قرن چهارم ه.ق بود. او در اقسام علوم به خصوص در لغت پیشوا بود. او از اهالی ری بود اما به قزوین مهاجرت کرده بود. از بدیع‌الزمان همدانی به عنوان یکی از شاگردان او یاد شده است. صاحب بن عباد نیز خود را مرهون فضل و دانش ابن‌فارس دانسته است. آثار متعددی به او منسوب است. او در سال ۳۹۰ در ری درگذشت.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابن فارس». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.