ابوالبرکات کوفی

عمر بن ابراهیم بن محمد بن محمد از نوادگان زید بن علی بن الحسین، از پیشوایان نحو و فقه و حدیث در کوفه بوده است. وی در سال ۴۵۵ ه.ق به شام و حلب رفت و نحو را از ابوالقاسم زید بن علی فارسی آموخت و سپس در بغداد از حوزه درس ابوبکر خطیب و دیگران بهره گرفت و در کوفه شاگردی ابوالفرج محمد بن علاء و دیگران را کرد. او از مشایخ کوفه بود و در محله سبیع سکونت داشت. اغلب مورخین او را شیعی گزارش کرده‌اند ولی برخی او را زیدی خوانده‌اند. او از مشایخ عمادالدین طبری است. از جمله تالیفات او شرح اللمع است.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابوالبرکات کوفی». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.