ابوعلی جبائی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
ابوعلی جبائی با نام کامل محمد بن عبدالوهاب بن سلام بن خالد بن حمران بن آبان، از مردم خوزستان و اصالتاً فارسی و یکی از شیوخ متکلم معتزلی مذهب بود. تولد او را در سال ۲۳۵ ه.ق در شهر جُبّی، روستائی در خوزستان گزارش کرده‌اند. او پس از فرا گرفتن مقدمات علوم، به بصره رفت و از ابویوسف یعقوب بن عبدالله شمام بصری، رئیس معتزله، درس آموخت و ابوالحسن اشعری از شاگردان او بود که سپس مذهب دیگری پذیرفت و به نام اشعریه معروف شد. درگذشت او به سال ۳۰۳ گزارش شده است. کتاب المخلوق، متشابه القرآن و کتاب التفسیر علی قرآن الکریم سه اثر قرآنی اوست.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابوعلی جبائی». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.