ادیب بیضایی آرانی

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
ادیب بیضایی آرانی
نام اصلی
علی‌محمّد روح الامین
زاده۱۲۶۰ (خورشیدی)
آران
درگذشته۱۳۱۲ (خورشیدی)
آران و بیدگل
آرامگاهقبرستان قدمگاه کاشان
لقبادیب
تخلصبیضائی
پیشهشاعر
ملیت ایران
دیوان اشعاردیوان ادیب بیضائی کاشانی (۱۳۲۷)
همسر(ها)رضیه
فرزند(ان)پرتو بیضایی آرانی، حسن بیضایی، عباس بیضایی
پدر و مادرملا محمدرضا، متخلّص به ابن روح

میرزا علی‌محمّد (۱۳۱۲–۱۲۶۰) اهلِ آران، متخلّص به بیضائی و شهره به ادیب، که با اسم ادیب بیضائی شناخته می‌شود، شاعر ایرانی اواخر سدهٔ ۱۳ و اوایل سدهٔ ۱۴ هجری خورشیدی است. محمّدتقی بهار و سعید نفیسی و عبّاس اقبال آشتیانی بیضائی را ستوده و بزرگ داشته‌اند. با این همه شعرش کمتر منتشر شده است. در واقع قصاید و مراثی ادیب که بخش بزرگ‌تر دیوانش بوده هنوز منتشر نشده است.

خانواده

پدرِ ادیب، میرزا محمّدرضا، متخلّص به ابنِ روح (از پسِ تخلّصِ پدرِ خود، روح‌الامین)، نیز شاعر بود، هرچند اغلبِ اشعارش منحصراً مرثیهٔ بزرگانِ اسلام بوده است. (سروده‌های ابن روح نزدِ ذکایی بیضایی آرانی بوده و منتشر نشده است) دلبستگیِ دیگرِ ابن روح برپاییِ مجالسِ تعزیه بوده است. ادیب نیز در این کار دستیارِ پدر می‌بوده و خود نیز مبدعِ یکی دو دستگاهِ تعزیه شده بوده است. پس از ابن روح دو تن از پسرانش (میرزا یحیی و حسن) کارِ تعزیه‌گردانیِ پدر را تا حوالیِ سالِ ۱۳۳۰ ادامه دادند. پس از آن بخشِ اعظمِ گنجینهٔ نسخه‌های تعزیهٔ ابن روح را دزد برد.[۱]

پانویس

ارجاعات

منابع