اصالة الحقیقه

اصالة الحقیقه یا اصل حقیقت، از اصطلاح‌ها در علم اصول فقه است. بر اساس این اصل، هرگاه لفظی بدون قرینه به کار برده شود و معلوم نباشد که هدف به‌کاربرنده آن لفظ، معنای حقیقی کلمه است یا معنای مجازی آن، در این صورت گفته می‌شود که مراد وی معنی حقیقی است؛ زیرا اصل در استعمال حقیقت است. بر اساس این اصل، هرگاه کسی قصد داشته باشد تا از لفظی، معنای غیر حقیقی آن را استفاده کند، از قرینه‌هایی برای بیان منظورش استفاده خواهد کرد. بر همین اساس، در محکمه‌های قضایی نیز هرگاه کسی لفظی را به کار ببرد و بعداً منکر معنای حقیقی آن شود، در حالی که قرینه و دلیلی برای مراد و منظورش ارائه نکند، سخن او پذیرفته نمی‌شود.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «اصالة الحقیقه». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.