بدون جعبه اطلاعات
بدون تصویر

انبار

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو

شهر انبار از بناهای شاپور اول و مقر ابوالعباس سفاح بوده است. علی بن ابی‌طالب در مسیر خود به صفین، رفتار کرنش‌آمیز کدخدایان انبار را مورد انتقاد قرار داد و آنان را از این کار بازداشت، با تأکید بر بی‌ثمری چنین رفتارهایی در دنیا و زیان آن در آخرت.

تاریخچه

انبار یکی از شهرهای عراق است که در ده فرسنگی غرب بغداد قرار دارد. این شهر از بناهای شاپور اول ساسانی بوده و مدتی به عنوان مقر ابوالعباس سفاح، نخستین خلیفه عباسی، انتخاب شد. سفاح در این شهر کاخی عظیم بنا کرد.[۱]

در مسیر حرکت علی بن ابی‌طالب به سوی صفین، هنگامی که به شهر انبار رسید، کدخدایان این شهر به استقبال او آمدند. آنان به نشانه احترام از مرکب پیاده شده و با سرعت به سوی خلیفه و امام خود شتافتند و مراسِمی که نشان از کرنش و ذلت در برابر زمامداران بود، انجام دادند. علی اما از این رفتار انتقاد کرد و به آنان گفت «این چه کاری است که انجام دادید؟» آنان پاسخ دادند: «این آداب و رسومی است که زمامداران خود را به وسیله آن بزرگ می‌داریم.» علی در پاسخ گفت: «به خدا سوگند، این عمل نه سودی برای زمامداران دارد و نه برای شما عزت‌آفرین است. با این رفتار در دنیا مشقت بر خود هموار می‌سازید و در آخرت دچار شقاوت و بدبختی خواهید شد. چه زیانبار است مشقتی که در پی آن عذاب الهی باشد، و چه پرسود است آرامشی که با آن ایمنی از دوزخ حاصل شود!». این مطلب در بخش حکمت‌های نهج البلاغه نیز منعکس شده است.[۲]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «انبار». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.