جمیله اصفهانی
| جمیله اصفهانی | |
|---|---|
| زادهٔ | اصفهان |
| ملیت | ایرانی |
| دیگر نام‌ها | فصیحه |
| پیشه | شاعر، تاجر |
| شناخته‌شده برای | رباعیات |
جمیله اصفهانی (زاده ۱۰۲۵ قمری در اصفهان) شاعر و تاجر ایرانی بود. اولین کتابی که از وی در آن سخن رفته است کتاب عرفات العاشقین اوحدی بلیانی است. وی در دوره شاه عباس بزرگ (۹۹۶–۱۰۳۶ ق) زندگی می‌کرده و در زمان اکبر شاه، پادشاه گورکانی هند به این کشور سفر کرده است.[۱]
زندگی
از زندگی وی که زنی ایرانی در قرن یازدهم هجری بوده اطلاعات زیادی در دست نیست. در کتاب‌هایی مثل عرفات العاشقین تقی‌الدین اوحدی بلیانی که نویسنده آن، هم‌دوره و معاصر جمیله بوده و با او صحبت هم کرده اشاراتی به زندگی و شعر او رفته که نشان از روحیه عجیب این شخص دارد. جمیله در اصفهان مدتی به صورت متعه همسر خواجه حبیب‌الله تُرکه بوده است. پس از مرگ او نیز مدتها در اصفهان ساکن بوده، ولی در دوره اکبرشاه، سومین پادشاه گورکانی هند (۹۶۳–۱۰۱۴ ق) به قصد سیر و سیاحت به هندوستان سفر می‌کند. سپس به اصفهان بازمی‌گردد و در آن شهر به تجارت می‌پردازد و ظاهراً به عقد اسماعیل بن خواجه میرک خان درمی‌آید.[۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اجتهادی، مصطفی اجتهادی (۱۳۸۲). دایرةالمعارف زن ایرانی (۱)، آب - دیه. تهران: بنیاد دانشنامه بزرگ فارسی.
- صبا، محمد مظفر حسین (۱۳۴۳). تذکره روز روشن. تهران: رازی.
- رجبی، محمد حسن (۱۳۷۳). مشاهیر زنان ایرانی و پارسی‌گوی، از آغاز تا مشروطه. تهران: انتشارات سروش.