رضی‌الدین حلی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
رضی‌الدین علی بن یوسف بن مطهر حلی (۶۳۵- زنده در ۷۰۳ق)، فقیه اصولی، متکلم، از علمای شیعه قرن هفتم هجری و برادر بزرگ علامه حلی است.[۱] وی در شب یکشنبه، یازدهم شوال سال ۶۳۵ ه.ق در شهر حله به دنیا آمد. پدر رضی‌الدین علی، سدیدالدین یوسف بن علی حلی، از فقهای نامدار شیعه و از بارزترین علمای زمان خود در علومی مانند فقه، اصول فقه و کلام بوده است.
استادان و شاگردان
از بارزترین اساتید رضی‌الدین حلی می‌توان به محقق حلی، پدرش سدیدالدین حلی و بهاءالدین علی بن عیسی اربلی اشاره نمود. همچنین وی در عمر از هفتاد ساله خود شاگردانی تربیت کرد که بارزترین آن‌ها عبارتند از:[۲]
- فخر المحققین، فرزند علامه حلی
- قوام‌الدین محمد فقیه، فرزند او
- عمیدالدین ابی‌الفوارس
- علی بن حسین نرسی استرآبادی
آثار
تنها کتابی که از رضی‌الدین حلی باقی مانده است، کتاب «العدد القویة فی دفع المخاوف الیومیه» است.[۱][۳]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «علی بن یوسف حلی - دانشنامهٔ اسلامی». wiki.ahlolbait.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۲-۱۳.
- ↑ «رضی الدین علی بن یوسف حلی». wikibin.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۲-۱۴.
- ↑ کتاب، خبرنگاران. «امکان دسترسی به کتاب العدد القویه لدفع المخاوف الیومیه اثر رضی الدین علی بن یوسف حلی (برادر علامه حلی) فراهم شد. - خبرگزاری بازار کتاب». www.ghnews.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۲-۱۴.