ریمون سوم، کنت طرابلس
| ریموند سوم | |
|---|---|
| پرونده:Toulouse8.jpg | |
| کنت تریپولی | |
| سلطنت | ۱۱۵۲–۱۱۸۷ |
| پیشین | ریموند دوم |
| جانشین | ریموند چهارم |
| نایب السلطنه | هودیرنا اورشلیم (۱۱۵۲–۱۱۵۵) آمالریک اورشلیم (۱۱۶۴–۱۱۷۴) |
| متولد | ۱۱۴۰ |
| درگذشته | ۱۱۸۷ (۴۶−۴۷ ساله) تریپولی |
| همسر(ان) | اسکیفا |
| خاندان | خاندان تولوز |
| پدر | ریموند |
| مادر | هودیرنا |
| دین و مذهب | کاتولیک |
ریموند سوم (به انگلیسی: Raymond III, Count of Tripoli)، یکی رهبران از صلیبیون در جنگ صلیبی دوم و پادشاه کنت‌نشین تریپولی از سال ۱۱۵۲ تا ۱۱۸۷ میلادی بود. وی در طول عمر خود لشکرکشی‌هایی علیه زنگیان (نورالدین زنگی) و ایوبیان (صلاح‌الدین ایوبی) انجام داد که مهم‌ترین آن جنگ حطین بود که شکست خورد و متواری شد.
سرگذشت
با مرگ ناگهانی بالدوین پنجم در اوت ۱۱۸۶ میلادی، مجدداً مشکلات داخلی صلیبیون بر سر جانشینی شعله‌ور شد که اولیت تنش بین ریموند با ژوسلین کورتنی به وجود آمد که ژوسلین در غیاب ریموند توانست عکا و بیروت را که براساس فرمان بالدوین چهارم به ریموند رسیده بود، تسخیر و اشغال کند.[۱] مخالفان جانشینی ریموند سرانجام توانستند با توطئه‌هایی مانع از جانشینی وی شوند و پادشاهی بالدوین پنجم را به مادر، سیبلا منتقل کرده و اداره حکومت را به او واگذار کنند. سیبلا به علت اینکه زن و مجرد بود نمی‌توانست حکومت را اداره کند؛ بنابراین طبق خواسته مخالفان جانشینی ریموند (رینالد شاتیون و جرارد رایدفورت[۲])، تاج و حکومت را به شوهر سابق خود یعنی گی لوزینیان اعطا کرد.[۳][۴][۵][۶]
این اقدام در غیاب ریموند، موجب خشم وی شد بنابراین عکا را به سمت طبریه (از اقطاعات همسرش) ترک کرد اما در بدو ورود به آن‌جا متوجه شد که گی این اقطاع را از وی و همسرش گرفته است. ریموند به حساب آن سال‌ها که به عنوان نایب‌السلطنه بالدوین پنجم در آن‌جا حکومت می‌کرده، مطالبه خود را آغاز کرد اما در این زمینه تنها و بدون پشتیبانی لازم بود.[۷][۸] به دلیل قدرت کم در برابر پادشاه جدید و ترس وی از حمله مخالفانش به او و اقطاع‌های باقی مانده‌اش، درصدد یافتن متحدی جدید و قدرتمند بود که از وی در برابر دشمنانش استفاده کند. وی در عهدی که نایب‌السلطنه بود معاهده صلحی با صلاح‌الدین بسته بود.[۹] او در این موقعیت درصدد حفظ و پابرجا بودن صلح خود با ایوبیان بود. اما ترس وی از گی لوزینیان او را ناگریز وادار به فرستادن قاصدی به جانب دمشق کرد تا از صلاح‌الدین برای حمایت از او درخواست کمک کند. صلاح‌الدین نیز از این موقعیت استفاده کرد و گروهی از نظامیان خود را جانب ریموند فرستاد و اعلام کرد درصورت حمله دشمنان ریموند به وی، از وی حمایت خواهد کرد[۱۰][۱۱]؛ بنابراین صلحی بین طرفین بسته شد که از نظر صلیبیون خیانتی بیش نبود و حتی او را متهم به گرویدن به اسلام کردند.[۱۲] گی لوزینیان برای جلوگیری از تفرقه بیشتر، بالین ابلین را به نزد ریموند فرستاد تا او را متقاعد به مذاکره کند زیرا حکومت اورشلیم در حالت جنگ با صلاح‌الدین بود و به کمک ریموند نیاز داشت. در مذاکره بین ریموند با بالین، ریموند شرط کرد در قبال بازگرداندن بیروت به وی، تابعیت خود را از شاه اعلام می‌کند اما گی این درخواست را نپذیرفت.[۱۳]
بعد از حملات مجدد رینالد به کاروان‌های مسلمانان، ریموند دامنه صلح خود با صلاح‌الدین را گسترش داد و از این طریق راه ورود صلاح‌الدین به اردن و شام را هموار کرد؛ بنابراین موج حملات مسلمانان به مناطق تحت نظر پادشاه اورشلیم شدت گرفت.[۱۴] گی که در وضعیت دشواری قرار داشت، دوباره بالین را برای گفتگو با ریموند عازم طبریه کرد اما قبل از رسیدن نمایندگان گی، ریموند طبق توافقی اجازه عبور نیروهای صلاح‌الدین را داد. این نیروها پس از عبور از منطقه، در صفوریه با صلیبیون برخورد کردند و طی نبردی سنگین، صلیبیون شکست خورده و تعدادی از فرماندهان آن نظیر راجر مولینز کشته شدند و بالین و رینالد نیز متواری شدند.[۱۵] ریموند بعد از این نبرد، از توافق خود با صلاح‌الدین پشیمان شد که دلیل آن ضربه شدید به صلیبیون و تهدید محرومیت از اورشلیم و شکست پیمان زناشویی ریموند توسط پاتریک اورشلیم بود؛ لذا او توافق خود را با صلاح‌الدین لغو کرد و خود را مطیع پادشاه معرفی نمود و راضی شد تحت امر گی لوزینیان با مسلمانان بجنگد.[۱۶][۱۷][۱۸][۱۹]
پانویس
ارجاعات
- ↑ طقوش، دولت ایوبیان، ۱۳۰.
- ↑ Baldwin، The first hundred years، ۶۰۲.
- ↑ طقوش، دولت ایوبیان، ۱۳۰.
- ↑ داونپورت، صلاح الدین فاتح جنگ‌های صلیبی، ۵۷.
- ↑ داونپورت، صلاح الدین فاتح جنگ‌های صلیبی، ۵۷.
- ↑ Hamilton، The Leper King and his Heirs، ۱۵۷–۱۶۰.
- ↑ طقوش، دولت ایوبیان، ۱۳۰.
- ↑ Baldwin، The first hundred years، ۶۰۴.
- ↑ Baldwin، The first hundred years، ۶۰۴.
- ↑ Hamilton، The Leper King and his Heirs، ۲۲۲.
- ↑ Barber، The Crusader States، ۲۹۶.
- ↑ Baldwin، The first hundred years، ۶۰۵–۶۰۶.
- ↑ طقوش، دولت ایوبیان، ۱۳۰–۱۳۱.
- ↑ Hamilton، The Leper King and his Heirs، ۲۲۴.
- ↑ Baldwin، The first hundred years، ۵۹۸.
- ↑ طقوش، دولت ایوبیان، ۱۳۴–۱۳۵.
- ↑ داونپورت، صلاح الدین فاتح جنگ‌های صلیبی، ۶۰.
- ↑ Baldwin، The first hundred years، ۶۰۷.
- ↑ Hamilton، The Leper King and his Heirs، ۲۲۸.
منابع
- طقوش، محمد سهیل (۱۳۸۰). دولت ایوبیان. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه. شابک ۸-۱-۹۳۹۰۶-۹۴۴ مقدار
|شابک=را بررسی کنید: checksum (کمک). - داونپورت، جان (۱۳۹۰). صلاح الدین فاتح جنگ‌های صلیبی. تهران: جویا.
- Baldwin، W. M. (۱۹۶۹). The first hundred years. Wisconsin: University of Wisconsin Press.
- Hamilton، Bernard (۲۰۰۰). The Leper King and his Heirs. Cambridge University Press.
- Barber، Malcolm (۲۰۱۲). The Crusader States. Yale University Press. شابک ۹۷۸-۰-۳۰۰-۱۱۳۱۲-۹.