ساباط

ساباط به معنای یک گذرگاه سرپوشیده است که در کنار یا بین دو بنا قرار دارد. این واژه عربی است و در مناطق مختلف با نام‌های متفاوتی مانند «صباط» در مراکش و «سیباط» در طرابلس شناخته می‌شود. ساباط‌ها به دو نوع برون‌شهری و درون‌شهری تقسیم می‌شوند. ساباط‌های برون‌شهری معمولاً در مسیرهای کاروان‌رو و در مناطق گرمسیر ساخته می‌شوند و شامل آب‌انبار و چند تختگاه هستند. در حالی که ساباط‌های درون‌شهری می‌توانند منفرد یا پیوسته باشند و به عنوان بخشی از معماری شهرهای ایرانی به کار می‌روند. این ساختارها به بهبود تهویه و مقاومت در برابر زلزله کمک می‌کنند.

پانویس

منابع

• شکاری، جواد (۱۳۷۵). «ساباط». دانشنامه جهان اسلام. به کوشش حداد عادل، غلامعلی، پور جوادی، نصرالله، میرسلیم، مصطفی، و طاهری عراقی، احمد. تهران: بنیاد دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.