صعصعه بن صوحان
صعصعه بن صوحان (عربی: صعصعة بن صوحان) از اصحاب علی بن ابی‌طالب بود که در سال ۵۹۸ میلادی، ۲۴ سال پیش از هجرت در قطیف از مناطق عربستان سعودی متولد شد. او از قبیله عبدالقیس و از بزرگان تابعین، برادر زید بن صوحان بوده است.[۱] منابع گزارش کرده‌اند که هرچند وی در زمان حیات پیامبر اسلام به دنیا آمد، اما او را ندیده است.[۲] زرکلی در کتاب الاعلام می‌نویسد که در دارین در نزدیکی قطیف متولد گردید. او شاعر و خطیبی ماهر بود که در جنگ صفین در سپاه علی شرکت داشت.[۳] صعصعه از شخصیت‌های مورد احترام در نزد شیعیان است که طبق گزارش ابن ابی‌الحدید معتزلی، علی او را به مهارت و فصاحت در سخن گفتن ستوده و به او «خطیب الشحشح» لقب داده است.[۴]
صعصعه توسط معاویه بن ابی‌سفیان به بحرین تبعید شد، و در سال ۶۶۶ میلادی، برابر با ۴۴ هجری درگذشت. قبر او در روستای عسکر قرار دارد و محل زیارت بسیاری از شیعیان است. دربارهٔ درگذشت او دو قول دیگر هم گفته شده است: به گزارش محسن امین در اعیان الشیعه تاریخ درگذشت او در زمان حکومت معاویه و در شهر کوفه واقع شده است.[۵] در نقل دیگر درگذشت او بعد از واقعه کربلا و در جنگ توابین بوده است.[۶]
پانویس
- ↑ ناظم زاده قمی، اصحاب امام علی، ۱: ۶۳۱–۶۳۲.
- ↑ پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، دانشنامه امام علی علیه السلام، ۱: ۱۱۴۳.
- ↑ الزرکلی، الاعلام لزرکلی، ۳: ۲۰۵.
- ↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۹: ۱۰۶.
- ↑ امین، اعیان الشیعه، ۷: ۳۸۸.
- ↑ مامقانی، تنقیح المقال، ۳۳: ۱۸۹.