عام‌الحزن

عام‌الحزن یا سال غم، به سالی گفته می‌شود که در آن ابوطالب -عموی محمد- و خدیجه بنت خویلد -همسر محمد- وفات کردند. این سال مصادف است با سال ۶۱۹ میلادی که دهمین سال پس از بعثت (سه سال قبل از هجرت) است. این دو برای محمد، اهمیت بسیار داشتند، خدیجه که همواره حامی مالی و پشتوانه عاطفی و اولین زن مؤمن به محمد بود و ابوطالب که حامی سیاسی و پشتوانه همه‌جانبه‌ای برای محمد بود.

درگذشت خدیجه

خَدیجه دختر خویلد (۳ه‍. ق-۶۸ه‍.ق) نخستین همسر محمد، مادر فاطمه و اولین زن ایمان آورنده به اسلام است. فاطمه زهرا فرزند محمد و خدیجه بود که تنها فرزند محمد بود که پس از وفات وی باقی ماند. خدیجه در سال ۶۱۹ میلادی و در سن ۶۵ سالگی از دنیا رفت. محمد در این دوران ۵۰ ساله بود و مرگ خدیجه کمی بعد از پایان شعب ابی‌طالب رخ داده است. برخی منابع ضعف ناشی از کمبود مواد غذایی در ماجرای شعب ابی‌طالب را سبب مرگ خدیجه دانسته‌اند.

درگذشت ابوطالب

ابوطالب عموی محمد و رئیس قبیله بنی هاشم بود که محمد پس از مرگ پدربزرگش عبدالمطلب، در خانه او بزرگ شد. ابوطالب از محمد به عنوان عضوی از قبیله بنی هاشم دفاع و محافظت می‌نمود و همین محافظت و اعلام حمایت ابوطالب سبب شد تا وی با وجود دشمنان بزرگی چون قبیله‌های بزرگ قریش، از خطرات مصون باشد. اندکی پس از مرگ خدیجه، ابوطالب نیز بیمار شد و به عنوان یک مسلمان از دنیا رفت.

پیامدها

پس از مرگ ابوطالب به عنوان حامی محمد در مقابله با سایر قبایل، ابولهب -برادر ابوطالب- به رهبری قبیله بنی هاشم منتصب شد و از آنجا که وی با محمد رابطه خوبی نداشت، دشمنی‌ها نسبت به محمد بالا گرفت. با بالاگرفتن بی‌احترامی‌ها و به خطر افتادن جان محمد، وی قصد طائف کرد و به آنجا برای تبلیغ اسلام عزیمت کرد.

پانویس

منابع

• Armstrong, Karen (2007-12-18). Islam: A Short History. Random House Publishing Group. ISBN 978-0-307-43131-8.
• Lings, Martin (2006-10-06). Muhammad: His Life Based on the Earliest Sources. Inner Traditions/Bear. ISBN 978-1-59477-153-8.