بدون جعبه اطلاعات
بدون تصویر

مالاوی

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو

مالاوی با نام رسمی جمهوری مالاوی، کشوری است در جنوب شرقی آفریقا. مساحت این کشور ۴۵,۷۴۷ مایل مربع (۱۱۸,۴۸۴ کیلومتر مربع) و جمعیت آن به صورت تخمینی بر اساس آمارهای ۲۰۰۵ میلادی ۱۲,۷۰۷,۰۰۰ نفر است. پایتخت این کشور لیلونگوه است و بلانتیِر به عنوان پایتخت قضائی شناخته می‌شود. تقریباً تمام جمعیت این کشور را مردم سیاه‌پوست با زبان بانتو تشکیل می‌دهند. زبان‌های رسمی این کشور انگلیسی، چوا و لومه هستند. دین‌های مردم این کشور عبارتند از مسیحیت (پروتستان و کاتولیک رومی)، اسلام و باورهای سنتی. واحد پول این کشور کواچا است. زمین‌شناسی مالاوی با کوهستان‌های بلند و دریاچه‌های وسیع مشخص می‌شود، به طوری که جنگل‌ها حدود یک‌چهارم از مساحت کل کشور را پوشانده‌اند. دره بزرگ رافتی که از شمال به جنوب کشیده شده، دریاچه نیاسا (مالاوی) را در خود جای داده است. کشاورزی حدود چهار پنجم از نیروی کار کشور را به خود اختصاص داده است؛ محصولات اصلی شامل ذرت، بادام‌زمینی، لوبیا و نخود هستند و محصولات تجاری شامل تنباکو، چای، نیشکر و پنبه می‌باشند. استخراج زغال‌سنگ و استخراج سنگ آهک نیز به اقتصاد این کشور کمک می‌کند. محصولات صنعتی عمده شامل محصولات غذایی، نوشیدنی‌ها، مواد شیمیایی و نساجی هستند. مالاوی یک جمهوری با یک خانه قانون‌گذاری است؛ رئیس‌دولت و رئیس‌حکومت آن رئیس‌جمهور است. این منطقه از حدود ۸۰۰۰ سال قبل از میلاد مسکون بوده و توسط مردم زبان‌باز بانتو در قرون اول تا چهارم میلادی سکونت یافت. آنها ایالت‌های جداگانه‌ای تأسیس کردند و در حدود سال ۱۴۸۰ اتحادیه ماراوی را بنیان‌گذاری کردند که بیشتر مناطق مرکزی و جنوبی مالاوی را در بر می‌گرفت. در شمال مالاوی مردم نگوندی حدود سال ۱۶۰۰ پادشاهی تأسیس کردند و در قرن ۱۸ دولت چیکولامایمبه تأسیس شد. تجارت برده در قرون ۱۸ و ۱۹ میلادی رونق داشت؛ اسلام و مسیحیت در حدود سال ۱۸۶۰ وارد این منطقه شدند. بریتانیا در سال ۱۸۹۱ قدرت استعماری را در این منطقه برقرار کرد و منطقه حفاظت‌شده نیاسالند را ایجاد کرد. در سال ۱۸۹۳ این منطقه به منطقه بریتانیای آفریقای مرکزی تبدیل شد و در سال ۱۹۰۷ به نام نیاسالند شناخته شد. مستعمرات رودزیای شمالی و رودزیای جنوبی و نیاسالند فدراسیونی را تشکیل دادند (۱۹۵۱–۱۹۵۳) که در سال ۱۹۶۳ منحل شد. سال بعد مالاوی استقلال خود را به دست آورد و به عنوان عضوی از کشورهای مشترک‌المنافع بریتانیا شناخته شد. در سال ۱۹۶۶ این کشور به جمهوری تبدیل شد و هستینگز باندا به عنوان رئیس‌جمهور به قدرت رسید. در سال ۱۹۷۱ او به عنوان رئیس‌جمهور مادام‌العمر منصوب شد و به مدت سه دهه حکمرانی کرد تا اینکه در انتخابات ریاست‌جمهوری چندحزبی سال ۱۹۹۴ شکست خورد. یک قانون اساسی جدید در سال ۱۹۹۵ به تصویب رسید. [۱]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • Group of writers (2006). "Malawi". Concise Encyclopædia Britannica (به انگلیسی). USA: Encyclopædia Britannica.