مشرک
مشرکان (عربی: الْمُشْرِکِین، عربی: الْمُشْرِکُون، یا به صورت مفرد عربی: مُشْرِک) یا به صورت مفرد، مشرک، جمعیتی از اعراب بودند که در اوایل قرن هفتم میلادی با پیامبر اسلام محمد و پیروان او که مسلمانان نام داشتند، به مخالفت پرداختند. مسلمانان این گروه را به خاطر عدم باور به خدای یگانه و شریک گرفتن برای او، با عنوان مشرکان می‌خواندند. این گروه بت‌های زیادی را می‌پرستند. رهبران آنها بیشتر از قریش بودند.
لغت‌شناسی
کلمه مشرکان از شرک گرفته شده است.[۱] : ۹:۱–۱۵ این اصطلاح گاهی به «مشرکین» نیز ترجمه می‌شود. مشرکین مکه که مخالف اسلام بودند در ابتدا مشرکین بودند.[۲]
تاریخچه
محمد در ابتدای ظهور اسلام، به‌طور خصوصی و عمدتاً در میان اقوام نزدیک و آشنایان نزدیک خود تبلیغ می‌کرد. در سال ۶۱۳ میلادی، پیامبر اسلام شروع به موعظه علنی کرد، که مخالفت شدید قبایل ثروتمند و پیشرو مشرک را که از دست دادن دین اجدادی خود و همچنین تجارت پردرآمد زیارتی خود می‌ترسیدند، دعوت کرد. این فرقه اعضای جامعه نوپای مسلمان را مورد آزار و اذیت قرار می‌داد و اغلب نوکیشان را مورد آزار و اذیت قرار می‌داد. مشرکان، بسیاری از مسلمانان اولیه را به قتل رساند که مهم‌ترین آنها سمیه بنت خیاط و یاسر بن عامر بودند.[۳] : 145 [۴] : 178 [۵]
پانویس
- ↑ Ibn Kathir. "Tafsir Ibn Kathir (English): Surah Al Tawbah". Quran 4 U. Tafsir. Retrieved 11 March 2020.
- ↑ Na'im 2009, p. 62.
- ↑ Muhammad ibn Ishaq. Sirat Rasul Allah. Translated by Guillaume, A. (1955). The Life of Muhammad. Oxford: Oxford University Press. شابک ۰−۱۹−۶۳۶۰۳۳−۱
- ↑ Muhammad ibn Saad (2013), "Kitab al-Tabaqat al-Kabir", in Translated by Bewley, A. (ed.), The Companions of Badr, vol. 3, London: Ta-Ha Publishers
- ↑ Muhammad ibn Saad (1995), "Kitab al-Tabaqat al-Kabir", in Translated by Bewley, A. (ed.), The Women of Madina, vol. 8, London: Ta-Ha Publishers, pp. 185–186