نبرد گوادالسته

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نبرد گوادالسته
بخشی از بازپس‌گیری اندلس
پرونده:Coras del Emirato de Córdoba.png
تاریخ۸۵۲ میلادی
موقعیت۳۹°۴۸′۰۰″ شمالی ۳°۵۲′۱۲″ غربی / ۳۹٫۸۰۰۰۰°شمالی ۳٫۸۷۰۰۰°غربی / 39.80000; -3.87000
نتایج پیروزی امارت قرطبه
طرف‌های درگیر
Flag white.svg امارت قرطبه
بنی‌قسی
پرونده:Emblema del Reino de Asturias.svgپادشاهی آستوریاس
پرونده:Bandera de Reino de Navarra.svg پادشاهی ناوار
شورشیان طلیطله
فرماندهان و رهبران
محمد یکم
موسی بن موسی
اردونو یکم
گارسیا اینیگوئز
کنت گاتون
قوا
نامشخص ۱۲ تا ۲۰ هزار نفر[۱]

نبرد گوادالسته یا نبرد وادی سلیط (انگلیسی: Battle of Guadalacete)، نبردی است در سال ۸۵۲ در منطقه طلیطله که بین شورشیان طلیطله به همراه نیروهای کمکی پادشاهی آستوریاس و پادشاهی ناوار با لشکر امارت قرطبه رخ داد که با پیروزی نیروهای قرطبه همراه بود.

جنگ

همزمان با درگیری‌های محمد یکم با شورشیان مناطق مختلف، پایتخت از جانب شورشیان طلیطله تهدید شد. محمد قصد داشت با سرکوب به تمامی شورش‌ها پایان دهد پس خود به همراه لشکری عازم طلیطله شد.[۲] همزمان با حرکت لشکر امارت قرطبه، شورشیان که متشکل از مسیحیان و مولدین بودند از اردونیو یکم، پادشاه آستوریاس، و پادشاه ناوار طلب کمک و یاری خواستند پس اردونیو نیروهای کمکی خود را به رهبری کنت گاتون به طلیطله فرستاد.[۱] با رسیدن محمد به نزدیکی شهر، وی نیروهای خود را به دو بخش تقسیم کرد و تعدادی از نیروهای خود را در اطراف تپه‌های شهر استتار کرد و خود عازم نبرد با شورشیان شد. شورشیان که از پیروزی خود مطمئن بودند، بعد از عقب‌نشینی محمد از محاصره شهر، فریب خورده و در دام وی گیر افتادند. نبرد شدیدی رخ داد که از صبح تا ظهر به درازا کشید و سرانجام این شورشیان بودند که شکست خوردند و از مهلکه گریختند و جمع کثیری نیز کشته و اسیر شدند.[۳][۴] در وصف این نبرد، شاعری به نام عباس فرناس شعری سروده است:

ومُختَلِفِ الأصواتِ مؤتَلفِ الزَّحفِلهومِ الفَلاَ عَبلِ القَنَابل مُلتَفِ
إذَا أومَضت فِیهِ الصَّوَارِمُ خِلتَهَابُرُوقاً تَرَاءی فی الجَهَامِ وتَسْتَخْفِی[۵]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • عنان، محمد عبدالله. تاریخ دولت اسلامی در اندلس. ج. ۱. ترجمهٔ عبدالمحمد آیتی. تهران: کیهان. از پارامتر ناشناخته |سال چاپ= صرف‌نظر شد (کمک)
  • نعنعی، عبدالمجید. دولت امویان در اندلس. ج. ۱. ترجمهٔ محمد سپهری. تهران: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه. از پارامتر ناشناخته |سال چاپ= صرف‌نظر شد (کمک)