سریه نخله
| سریه نخله | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| طرف‌های درگیر | |||||||
| مسلمانان مدینه | قریش مکه | ||||||
| فرماندهان و رهبران | |||||||
| عبدالله بن جحش | عمرو بن حضرمی | ||||||
| قوا | |||||||
| ۸ تا ۱۲ نفر | ۴ نفر | ||||||
| تلفات و ضایعات | |||||||
| ۰ | ۱ نفر کشته، ۲ نفر اسیر | ||||||
سریه نخله به عملیات حمله به کاروان تجاری بود ک در آن، ۸ تا ۱۲ تن از مسلمانان مهاجرین در صدر اسلام و به دستور محمد و تحت فرماندهی عبدالله بن جحش و در منطقهٔ نخله در جاده طائف - مکه به یک کاروان تجاری حمله کردند. این حادثه به کشته‌شدن یکی از ۴ محافظ کاروان تجاری مشرکین و اسارت ۲ تن دیگر انجامید.
منابع برای تاریخ‌نگاری رویداد سریه نخله
گزارش استاندارد از اولین نبرد بین مهاجرین (مسلمان) و قریش مشرک در طی لشگرکشی به نخله، بر اساس روایت ابن اسحاق است که او به گزارش عروه و نقل قول الزهری و همچنین یزید بن رومان استناد کرده است.[۱]
شرح رویداد
به گزارش ابن اسحاق عبدالله بن جحش، متحد بنو عبدالشمس با لشکر کوچکی از ۸ تا ۱۲ نفر از مهاجرین به بیرون فرستاده شد. محمد به او فرمانی به صورت نامهٔ مهر و موم شده داده بود تا اینکه بعد از ۲ روز از خروج از مدینه، نامه را باز کرده و بخواند. در مسیر مقرر شده، نامه را باز کرده و فهمیدند که به آنها دستور داده شده است تا به محل نخله در جاده طائف-مکه بروند و در آنجا به کاروان مکه‌ای‌ها شبیخون بزنند. آنها سرانجام در نخله با کاروان مکه‌ای‌ها مواجه شدند و با تغییر شکل، تردیدشان را با حاجی نشان دادن خود، برطرف کردند. مسلمانان پس از بدست آوردن موقعیتی مناسب حمله را آغاز کردند. از ۴ محافظ اختصاصی کاروان، عمر بن خضرمی کشته شد و ۲ تن دیگر اسیر شدند، در حالی که نفر چهارمی فرار کرد. با وجود دادن هشدار به دشمن در نتیجهٔ این کار، به نظر نمی‌رسد گروه مسلمانان مشکلی در برگرداندن کاروان و اسیرها به مدینه داشته باشند. با این وجود برخی تردیدها در گزارش کشتن مکی‌ها در ماه حرام رجب - ماهی که خونریزی حرام است - بیان شده است. محمد در آغاز غنائم را تقسیم نکرده باقی گذاشت و سهم خمس آن را که به او پیشنهاد شده بود، قبول نکرد، ولی سرانجام یک وحی(۲:۲۱۷/۲۱۴) کار آنها را توجیه کرد. هیئت نمایندگان مکی به مدینه آمدند تا برای توافق برای پرداخت فدیه اسیران، آنها را آزاد کنند و محمد با پرداخت ۱۶۰۰ درهم برای هر یک بعد از برگشت سالم ۲ تن از مسلمانانی که از بقیه گروه جامانده بودند، موافقت کرد.[۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
- Watt، William Montgomery (۱۹۵۶). Muhammad at Medina. London: OXFORD University PRESS. ص. ۵–۹. دریافت‌شده در ۲۰۱۲-۰۹-۲۸.
- WATT, w. MONTGOMERY (2008). "MUHAMMAD". The Cambridge History of Islam (به انگلیسی). Vol. 1A. Cambridge: Cambridge University Press.
برای مطالعه بیشتر
- ابن اسحاق (۱۳۶۱). مغازی الرسول. ج. ۱. ترجمهٔ محمود مهدوی دامغانی. تهران: مرکز تولید و انتشارات مجتمع دانشگاهی ادبیات و علوم انسانی. ص. ۹–۱۴.
- Watt, W. Montgomery, “Nak̲h̲la”, in: Encyclopaedia of Islam, Second Edition, Edited by: P. Bearman, Th. Bianquis, C.E. Bosworth, E. van Donzel, W.P. Heinrichs. Consulted online on 2۱ نوامبر ۲۰۲۱ <http://dx.doi.org/10.1163/1573-3912_islam_SIM_5774>
First published online: 2012
First print edition: ISBN 9789004161214, 1960-2007