عبدالرحمان بن عبدالله ارحبی
| عبدالرحمان بن عبدالله ارحبی | |
|---|---|
-shohada.jpg) ضریح کشتگان نبرد کربلا نصب شده در حرم امام حسین که نام کشتگان بر بالای آن حکاکی شده است. | |
| وفات | ۱۰ محرم ۶۱ ه.ق کربلا، عراق |
| آرامگاه | حرم امام حسین |
| دیگر نام‌ها | عبدالرحمان بن عبید |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
| والدین |
|
عبدالرحمان بن عبدالله ارحبی که با عنوان عبدالرحمان بن عبید نیز یاد شده است، از اصحاب حسین بن علی بود که در نبرد کربلا و در روز عاشورا کشته شد. او از نامه‌رسانان اهالی کوفه به حسین بود که پس از آن، مسلم بن عقیل را از مدینه تا کوفه همراهی کرد و پس از کشته شدن مسلم، مجدد به حسین پیوست.
نام و تبار
نام او را عبدالرحمان بن عبدالله ارحبی گزارش کرده‌اند. برخی منابع نام او را عبدالرحمان بن عبدالله بن کدر آورده‌اند. عبدالرحمان بن عبید دیگر نامی است که برای او گزارش شده است.[۱] در معجم الرجال الحدیث، او را همان عبدالرحمان بن عبدالله ازدی دانسته‌اند.[۲] نام کامل او را عبدالرحمن بن عبدالله بن کدن بن ارحب بن دعام بن مالک بن معاویه بن صعب بن رومان بن بکیر ارحبی همدانی، گزارش کرده‌اند. او از تیره بنی‌ارحب از قبیله همدان بود که در کوفه سکونت داشتند. پدرش عبدالله را از صحابه پیامبر اسلام برشمرده‌اند.[۳]
سرگذشت
او را از تابعین برشمرده‌اند که نامه‌های اهالی کوفه را به حسین بن علی می‌رساند. او در سال ۶۰ ه. ق، با جمعی دیگر از اهالی کوفه به نزد حسین بن علی در مدینه رفت تا از حسین برای آمدن به کوفه دعوت کند. او به دستور حسین و به همراه قیس بن مسهر صیداوی و عماره بن عبدسلولی، مسلم بن عقیل را تا کوفه همراهی کردند. بعد از کشته شدن مسلم بن عقیل در کوفه، او خود را به حسین بن علی رسانید و سرآخر در نبرد کربلا کشته شد. در مناقب ابن شهرآشوب، او به عنوان کشته نبرد نخستین نام برده شده است، اما در وسیلة الدارین از نبرد تن به تن او سخن گفته شده است.[۴] سن او به هنگام کشته‌شدن، ۵۰ سال تخمین زده شده است.[۵]
در زیارت ناحیه مقدسه از او با عبارت «السَّلامُ عَلَی عَبدالرَّحمنِ بنِ عَبدِاللهِ بنِ الکِدِر الاَرحَبی» یاد شده است. در انساب الاشراف، رجزی به او نسبت داده شده است:[۶]
| انی لمن ینکرنی ابن کدن | انی علی الدین حسین و حسن |
دو رجز دیگر بدون استناد به منابع و به عقیده بینش، احتمالاً به صورت اشتباه به او نسبت داده شده است:[۷][۸]
| صَبْراً عَلَی الاَسیافِ و الاَسِنَّه | صَبراً عَلَیها لِدُخُولِ الجَنَّه |
و
| و حور عین ناعمات هله | یا نفس للراحة فاجهدنه | |
و فی طلاب الخیر فارغبنه | ||
پانویس
ارجاعات
- ↑ بینش و دیگران، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ۲۱۳.
- ↑ سنگری، آینه‌داران آفتاب، ۲: ۸۱۲.
- ↑ سنگری، آینه‌داران آفتاب، ۲: ۸۱۲.
- ↑ بینش و دیگران، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ۲۱۴.
- ↑ سنگری، آینه‌داران آفتاب، ۲: ۸۱۲.
- ↑ بینش و دیگران، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ۲۱۴.
- ↑ بینش و دیگران، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ۲۱۴.
- ↑ سنگری، آینه‌داران آفتاب، ۲: ۸۱۲.
منابع
- بینش، عبدالحسین؛ مقیمی فرد، سیدعلی؛ رحمتی، رضا؛ جمشیدی، سعید؛ شاکر، ابوالقاسم (۱۳۸۵). پژوهشی پیرامون شهدای کربلا. قم: زمزم هدایت.
- سنگری، محمدرضا (۱۳۸۶). آیینه‌داران آفتاب، پژوهش و نگارش نو از زندگانی و شهادت یاران اباعبدالله الحسین علیه السلام. تهران: سازمان تبلیغات اسلامی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۰۴-۲۵۱-۶.