مریم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مریم''' {{به انگلیسی|Mary}}، مادر عیسی، برجسته‌ترین شخصیت زن در قرآن و تنها زنی است که در قرآن نام او ذکر شده است. در سه سورهٔ مکی (۱۹، ۲۱، ۲۳) و چهار سوره مدنی (۳، ۴، ۵، ۶۶) داستان او ذکر شده است. سوره نوزدهم، به نام او نامگذاری شده است. در کل، ۷۰ آیه به او اشاره کرده‌اند که از میان اینان ۳۴ آیه صراحتاً نام او را آورده‌اند.{{sfn|McAuliffe|2003|p=۲۸۸}} | [[پرونده:Maryam.jpg|بندانگشتی|جایگزین=مینیاتور اسلامی که مریم را در حال تکان دادن نخلی نشان می‌دهد|داستانی که قرآن دربارهٔ پناه‌بردن مریم به نخلی روایت کرده، از کتابی موسوم به «انجیل مشکوک متی» وام گرفته شده است.<ref>{{پک|Leirvik|2010|ک=Images of Jesus Christ in Islam|ص=33–34|زبان=en}}</ref>]]'''مریم''' {{به انگلیسی|Mary}}، مادر عیسی، برجسته‌ترین شخصیت زن در قرآن و تنها زنی است که در قرآن نام او ذکر شده است. در سه سورهٔ مکی (۱۹، ۲۱، ۲۳) و چهار سوره مدنی (۳، ۴، ۵، ۶۶) داستان او ذکر شده است. سوره نوزدهم، به نام او نامگذاری شده است. در کل، ۷۰ آیه به او اشاره کرده‌اند که از میان اینان ۳۴ آیه صراحتاً نام او را آورده‌اند.{{sfn|McAuliffe|2003|p=۲۸۸}} | ||
== مریم در اسلام == | |||
مریم مهم‌ترین [[زنان در قرآن|شخصیت زن در قرآن]] است. او تنها زنی است که نامش در قرآن ذکر شده است. قرآن مریم را «برترین زن عالم» نامیده است و تأکید کرده که مریم حتی قبل از تولد این جایگاه ویژه را داشته است. یکی از سوره‌های قرآن نیز «[[مریم (سوره)|مریم]]» نام دارد. هفت سوره داستان او را روایت کرده‌اند و هفتاد بار (سی و چهار بار با ذکر نام) به او اشاره شده است. به روایت قرآن، مریم از زمان تولد در نعمت الهی بود و چون به بلوغ رسید، فرشتگان به او وحی کردند که خدا او را پاک یافته و او را برتر از تمام زنان جهان انتخاب کرده است. سپس به او خبر از تولد نوزادی می‌دهند که با روح خدا متولد خواهد شد و [[کلمه خدا (لوگوس)|کلمهٔ خدا]] خواهد بود. قرآن این کودک را «[[مسیح]]» و یکی از [[پیامبران در اسلام|پیامبران خدا]] دانسته است. قرآن مریم را الگویی پاکدامن برای مؤمنان معرفی می‌کند که از خدا اطاعت می‌کرد و به او ایمان داشت. قرآن همچنین با ذکر اینکه مریم و عیسی مخلوقات خدا هستند به [[توحید (اسلام)|توحید]] تأکید می‌کند.<ref dir="ltr">{{پک|Stowasser|2006|ک= Encyclopaedia of the Qurān|ف=Mary|ص=288–289|زبان=en}}</ref> | |||
در قرآن، [[زکریا]] قیم مریم است و داستان این دو در هم تنیده است. در دو سورهٔ مریم و [[انبیاء (سوره)|انبیاء]]، مژدهٔ تولد [[یحیی]] به زکریای سالخورده قبل از حاملگی مریم روایت شده، ولی در سورهٔ [[آل عمران]]، آن را بین داستان تولد مریم و وحی فرشتگان به او قرار داده‌اند. وحی فرشتگان به زکریا و مریم و پاسخ هر دوی آن‌ها در قرآن، مشابه و تقریباً یکسان است؛ لذا برخی مفسران قرون بعدی مثل [[ابن حزم]] از مریم به عنوان نبی یاد کرده‌اند، ولی [[اهل سنت]] این دیدگاه را در کل [[بدعت در اسلام|بدعت]] محسوب می‌کنند. پدر مریم در قرآن، «[[عمران (آل عمران)|عمران]]» نام دارد. در قرآن گفته شده قبل از تولد مریم مادرش با تصور اینکه پسری خواهد زاد، او را وقف خدمت به خدا کرد ولی چون دختری زایید و خدا پذیرفتش، حیران شد، چراکه خدمت در معبد مختص پسران بود. او مریم را تحت حفاظت زکریا قرار داد و هرگاه زکریا به اتاق مریم وارد می‌شد، نزد او روزی‌هایی می‌یافت که خدا برایش فرستاده بود.<ref dir="ltr">{{پک|Stowasser|2006|ک= Encyclopaedia of the Qurān|ف=Mary|ص=289|زبان=en}}</ref> | |||
طولانی‌ترین روایت قرآن از تولد عیسی، در سورهٔ مریم است. بر این اساس، مریم از خانوادهٔ خود به گوشه‌ای شرقی کناره گرفته بود که «روح» به شکل انسانی بر او ظاهر شد. مریم بدو گفت که تنهایش گذارد ولی روح گفت که «من رسول خدایم و به تو پسری پاکیزه می‌دهم.» چون «چنین کاری برای خدا آسان است.» مریم در زمان حاملگی به جایی دور دست رفت و آنجا از درد از زایمان به نخلی پناه برد و از درد نالید که «کاش مرده بودم.» ولی صدایی به او گفت از جویبار و رطب بخور و هراسان مباش و با کسی سخنی مگو. وقتی زایید، مردم او را ناپاک یافتند ولی عیسی در گهواره سخن گفت و خود را پیامبر خدا نامید. در چند سوره گفته شده خدا روحش را در مریم دمید که شبیه داستان خلقت [[آدم]] است. قرآن همچنین گفته که مریم و عیسی بخشی از [[تثلیث]] نیستند.<ref dir="ltr">{{پک|Stowasser|2006|ک= Encyclopaedia of the Qurān|ف=Mary|ص=289–295|زبان=en}}</ref> | |||
== ارجاعات == | == ارجاعات == | ||
{{منابع|چپ‌چین=بله}} | {{منابع|چپ‌چین=بله}} | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۷: | ||
{{پایان چپ‌چین}} | {{پایان چپ‌چین}} | ||
* {{cite encyclopedia|last=Stowasser|first=Barbara Freyer|editor-last=McAuliffe|editor-first=Jane Dammen|encyclopedia=Encyclopaedia of the Qur'ān|title=Mary|year=2006|publisher=Brill}} | |||
{{کریسمس}} | {{کریسمس}} | ||
{{کلیسای کاتولیک}} | {{کلیسای کاتولیک}} | ||
نسخهٔ ۱۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۴۹
مریم (به انگلیسی: Mary)، مادر عیسی، برجسته‌ترین شخصیت زن در قرآن و تنها زنی است که در قرآن نام او ذکر شده است. در سه سورهٔ مکی (۱۹، ۲۱، ۲۳) و چهار سوره مدنی (۳، ۴، ۵، ۶۶) داستان او ذکر شده است. سوره نوزدهم، به نام او نامگذاری شده است. در کل، ۷۰ آیه به او اشاره کرده‌اند که از میان اینان ۳۴ آیه صراحتاً نام او را آورده‌اند.[۲]
مریم در اسلام
مریم مهم‌ترین شخصیت زن در قرآن است. او تنها زنی است که نامش در قرآن ذکر شده است. قرآن مریم را «برترین زن عالم» نامیده است و تأکید کرده که مریم حتی قبل از تولد این جایگاه ویژه را داشته است. یکی از سوره‌های قرآن نیز «مریم» نام دارد. هفت سوره داستان او را روایت کرده‌اند و هفتاد بار (سی و چهار بار با ذکر نام) به او اشاره شده است. به روایت قرآن، مریم از زمان تولد در نعمت الهی بود و چون به بلوغ رسید، فرشتگان به او وحی کردند که خدا او را پاک یافته و او را برتر از تمام زنان جهان انتخاب کرده است. سپس به او خبر از تولد نوزادی می‌دهند که با روح خدا متولد خواهد شد و کلمهٔ خدا خواهد بود. قرآن این کودک را «مسیح» و یکی از پیامبران خدا دانسته است. قرآن مریم را الگویی پاکدامن برای مؤمنان معرفی می‌کند که از خدا اطاعت می‌کرد و به او ایمان داشت. قرآن همچنین با ذکر اینکه مریم و عیسی مخلوقات خدا هستند به توحید تأکید می‌کند.[۳]
در قرآن، زکریا قیم مریم است و داستان این دو در هم تنیده است. در دو سورهٔ مریم و انبیاء، مژدهٔ تولد یحیی به زکریای سالخورده قبل از حاملگی مریم روایت شده، ولی در سورهٔ آل عمران، آن را بین داستان تولد مریم و وحی فرشتگان به او قرار داده‌اند. وحی فرشتگان به زکریا و مریم و پاسخ هر دوی آن‌ها در قرآن، مشابه و تقریباً یکسان است؛ لذا برخی مفسران قرون بعدی مثل ابن حزم از مریم به عنوان نبی یاد کرده‌اند، ولی اهل سنت این دیدگاه را در کل بدعت محسوب می‌کنند. پدر مریم در قرآن، «عمران» نام دارد. در قرآن گفته شده قبل از تولد مریم مادرش با تصور اینکه پسری خواهد زاد، او را وقف خدمت به خدا کرد ولی چون دختری زایید و خدا پذیرفتش، حیران شد، چراکه خدمت در معبد مختص پسران بود. او مریم را تحت حفاظت زکریا قرار داد و هرگاه زکریا به اتاق مریم وارد می‌شد، نزد او روزی‌هایی می‌یافت که خدا برایش فرستاده بود.[۴]
طولانی‌ترین روایت قرآن از تولد عیسی، در سورهٔ مریم است. بر این اساس، مریم از خانوادهٔ خود به گوشه‌ای شرقی کناره گرفته بود که «روح» به شکل انسانی بر او ظاهر شد. مریم بدو گفت که تنهایش گذارد ولی روح گفت که «من رسول خدایم و به تو پسری پاکیزه می‌دهم.» چون «چنین کاری برای خدا آسان است.» مریم در زمان حاملگی به جایی دور دست رفت و آنجا از درد از زایمان به نخلی پناه برد و از درد نالید که «کاش مرده بودم.» ولی صدایی به او گفت از جویبار و رطب بخور و هراسان مباش و با کسی سخنی مگو. وقتی زایید، مردم او را ناپاک یافتند ولی عیسی در گهواره سخن گفت و خود را پیامبر خدا نامید. در چند سوره گفته شده خدا روحش را در مریم دمید که شبیه داستان خلقت آدم است. قرآن همچنین گفته که مریم و عیسی بخشی از تثلیث نیستند.[۵]
ارجاعات
- ↑ Leirvik, Images of Jesus Christ in Islam, 33–34.
- ↑ McAuliffe 2003, p. 288.
- ↑ Stowasser, “Mary”, Encyclopaedia of the Qurān, 288–289.
- ↑ Stowasser, “Mary”, Encyclopaedia of the Qurān, 289.
- ↑ Stowasser, “Mary”, Encyclopaedia of the Qurān, 289–295.
منابع
- McAuliffe, Jane Dammen, ed. (2003). Encyclopaedia of the Qur'an. Vol. 3. Leiden-Boston: Brill.
- Stowasser, Barbara Freyer (2006). "Mary". In McAuliffe, Jane Dammen (ed.). Encyclopaedia of the Qur'ān. Brill.
 | این یک مقالهٔ خرد مسیحیت است. می‌توانید با گسترش آن به اسلامیکال کمک کنید. |
- مریم
- اهالی بیت‌لحم
- پیامبران در مسیحیت
- پیروان عیسی
- خانواده عیسی
- درگذشتگان سده ۱ (میلادی)
- درگذشتگان سده اول (میلادی)
- زادگان سده ۱ (پیش از میلاد)
- زنان سده ۱ (پیش از میلاد)
- زنان سده ۱ (میلادی)
- شخصیتهای عهد جدید
- شخصیتهای قرآن
- شخصیتهای کتاب مقدس
- عیسی
- فرشتهبینان
- قدیسان اهل سرزمین مقدس
- قدیسان در ارتدکس شرقی
- قدیسان کاتولیک رومی
- قدیسان کلیسای آنگلیکان
- قدیسان مسیحی عهد جدید
- قدیسان
- مسیحیت و زنان
- ویکیسازی رباتیک
- یهودیان سده ۱ (پیش از میلاد)
- یهودیان سده ۱ (میلادی)