محمد بن موسی بوسنوی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(اصلاح نویسه‌های عربی، اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح ارقام، اصلاح سجاوندی، اصلاح املا، ابرابزار، اصلاح نشانی وب) |
(+ 13 categories using HotCat، ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''محمد بن موسی سرایی بوسنوی''' (درگذشت ۴۵ یا ۴۶ ه.ق / ۶۳۵ یا ۶۳۶ م) از قاضیان و مفسران قرن اول هجری قمری است که مدتی را [[قاضی‌القضات]] [[حلب]] و [[استانبول]] بود. وی از یاران [[مصطفی پاشا]] بود اما کمی بعد، به جهت ترس مصطفی پاشا از افشاء فساد گماردگانش، با اجبار خانه‌نشین شد. او سرآخر در سال ۴۵ تا ۴۶ ه.ق در حصار روم ایلی درگذشت و همان‌جا دفن شد. | '''محمد بن موسی سرایی بوسنوی''' (درگذشت ۴۵ یا ۴۶ ه.ق / ۶۳۵ یا ۶۳۶ م) از قاضیان و مفسران قرن اول هجری قمری است که مدتی را [[قاضی‌القضات]] [[حلب]] و [[استانبول]] بود. وی از یاران [[مصطفی پاشا]] بود اما کمی بعد، به جهت ترس مصطفی پاشا از افشاء فساد گماردگانش، با اجبار خانه‌نشین شد. او سرآخر در سال ۴۵ تا ۴۶ ه.ق در حصار روم ایلی درگذشت و همان‌جا دفن شد. | ||
==نام و تبار== | == نام و تبار == | ||
محمد بن موسی سرایی بوسنوی، از مفسران و قاضیان قرن اول هجری قمری است. او را به جهت اعتبار و احاطه‌اش بر علوم رایج زمان خود، «علامک» می‌خواندند،<ref>{{پک|1=صادقی|2=۱۳۶۷|ک=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|ف=بوسنوی}}</ref> هرچند برخی منابع چون ''[[خلاصة الاثر]]''، او را «غلامک» گزارش کرده است.<ref>{{پک|1=دهقان|2=۱۳۷۵|ک=دانشنامه جهان اسلام|ف=بوسنوی سرایی محمدبن موسی}}</ref><ref>{{پک|1=صادقی|2=۱۳۶۷|ک=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|ف=بوسنوی}}</ref> به گزارش ''[[دانشنامه جهان اسلام]]''، او را به خاطر زیبایی، «غلامک» می‌خواندند،<ref>{{پک|1=دهقان|2=۱۳۷۵|ک=دانشنامه جهان اسلام|ف=بوسنوی سرایی محمدبن موسی}}</ref> اما ''[[دایرةالمعارف بزرگ اسلامی]]''، لقب درست او، «علامک» است. او را به جهت به دنیا آمدن در سارایوو، به سرایی می‌خوانند.<ref>{{پک|1=صادقی|2=۱۳۶۷|ک=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|ف=بوسنوی}}</ref> | محمد بن موسی سرایی بوسنوی، از مفسران و قاضیان قرن اول هجری قمری است. او را به جهت اعتبار و احاطه‌اش بر علوم رایج زمان خود، «علامک» می‌خواندند،<ref>{{پک|1=صادقی|2=۱۳۶۷|ک=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|ف=بوسنوی}}</ref> هرچند برخی منابع چون ''[[خلاصة الاثر]]''، او را «غلامک» گزارش کرده است.<ref>{{پک|1=دهقان|2=۱۳۷۵|ک=دانشنامه جهان اسلام|ف=بوسنوی سرایی محمدبن موسی}}</ref><ref>{{پک|1=صادقی|2=۱۳۶۷|ک=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|ف=بوسنوی}}</ref> به گزارش ''[[دانشنامه جهان اسلام]]''، او را به خاطر زیبایی، «غلامک» می‌خواندند،<ref>{{پک|1=دهقان|2=۱۳۷۵|ک=دانشنامه جهان اسلام|ف=بوسنوی سرایی محمدبن موسی}}</ref> اما ''[[دایرةالمعارف بزرگ اسلامی]]''، لقب درست او، «علامک» است. او را به جهت به دنیا آمدن در سارایوو، به سرایی می‌خوانند.<ref>{{پک|1=صادقی|2=۱۳۶۷|ک=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|ف=بوسنوی}}</ref> | ||
==سرگذشت== | == سرگذشت == | ||
تولد وی را شعبانویچ، در سال ۳ ه.ق مصادف با ۵۹۵ میلادی می‌داند. محل تولد او سارایوو عنوان شده است. او تحصیلات خود را در مدرسه قاضی خسرو بک<ref group="یادداشت">در دانشنامه جهان اسلام غازی خسروبک گزارش شده است. (رک: {{پک|1=دهقان|2=۱۳۷۵|ک=دانشنامه جهان اسلام|ف=بوسنوی سرایی محمدبن موسی}})</ref> در همان شهر محل تولدش آغاز کرد. او بعدها برای تکمیل تحصیلات به استانبول عزیمت کرد. او در سال ۵۱ ه.ق به خدمت سلاحدار مصطفی پاشا مق پیوست. او پس از دو سال تحصیل نزد اساتید خود در استانبول، کرسی تدریس در مدارس استانبول را عهده‌دار شد و به تألیف و شرح آثار گذشتگان پرداخت.<ref>{{پک|1=صادقی|2=۱۳۶۷|ک=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|ف=بوسنوی}}</ref> | تولد وی را شعبانویچ، در سال ۳ ه.ق مصادف با ۵۹۵ میلادی می‌داند. محل تولد او سارایوو عنوان شده است. او تحصیلات خود را در مدرسه قاضی خسرو بک<ref group="یادداشت">در دانشنامه جهان اسلام غازی خسروبک گزارش شده است. (رک: {{پک|1=دهقان|2=۱۳۷۵|ک=دانشنامه جهان اسلام|ف=بوسنوی سرایی محمدبن موسی}})</ref> در همان شهر محل تولدش آغاز کرد. او بعدها برای تکمیل تحصیلات به استانبول عزیمت کرد. او در سال ۵۱ ه.ق به خدمت سلاحدار مصطفی پاشا مق پیوست. او پس از دو سال تحصیل نزد اساتید خود در استانبول، کرسی تدریس در مدارس استانبول را عهده‌دار شد و به تألیف و شرح آثار گذشتگان پرداخت.<ref>{{پک|1=صادقی|2=۱۳۶۷|ک=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|ف=بوسنوی}}</ref> | ||
او توانست سمت قاضی‌القضاتی حلب را به دست آورد و با این حکم به حلب عزیمت کند.<ref>{{پک|1=دهقان|2=۱۳۷۵|ک=دانشنامه جهان اسلام|ف=بوسنوی سرایی محمدبن موسی}}</ref><ref>{{پک|1=صادقی|2=۱۳۶۷|ک=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|ف=بوسنوی}}</ref> وی در حلب، علاوه بر قضاوت، به تدریس نیز مشغول بود.<ref>{{پک|1=دهقان|2=۱۳۷۵|ک=دانشنامه جهان اسلام|ف=بوسنوی سرایی محمدبن موسی}}</ref> سرانجام او در این شهر محبوبیت یافت و آثارش در این شهر، مورد استقبال قرار گرفت. او مدتی در حلب گذراند پس از آن، با گماردن جانشینی، این شهر را ترک کرد. ''دایرةالمعارف بزرگ اسلامی''، علت ترک حلب را، اختلاف او با مصطفی پاشا تخمین می‌زند.<ref>{{پک|1=صادقی|2=۱۳۶۷|ک=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|ف=بوسنوی}}</ref> اما ''دانشنامه جهان اسلام'' به بیماری نقرس او اشاره می‌کند.<ref>{{پک|1=دهقان|2=۱۳۷۵|ک=دانشنامه جهان اسلام|ف=بوسنوی سرایی محمدبن موسی}}</ref> او پس از حلب، عازم اسکودار شد، اما مصطفی پاشا از خوف افشای مظالم گماشتگانش، او را به همراه سرزنش، به اقامت اجباری در حصار روم ایلی ملزم کرد و محمد بوسنوی را عملاً خانه‌نشین کرد. در روزهای پایانی حیات بوسنوی، پیکی از جانب مصطفی پاشا، بشارت قضاوت در استانبول را به او داد، اما وی از پذیرش این سمت، خودداری کرد. او چند روز بعد از این واقعه، درگذشت و در گورستان حصار روم ایلی، دفن شد. سال درگذشت او را ۴۵ یا ۴۶ ه.ق دانسته‌اند.<ref>{{پک|1=صادقی|2=۱۳۶۷|ک=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|ف=بوسنوی}}</ref> | او توانست سمت قاضی‌القضاتی حلب را به دست آورد و با این حکم به حلب عزیمت کند.<ref>{{پک|1=دهقان|2=۱۳۷۵|ک=دانشنامه جهان اسلام|ف=بوسنوی سرایی محمدبن موسی}}</ref><ref>{{پک|1=صادقی|2=۱۳۶۷|ک=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|ف=بوسنوی}}</ref> وی در حلب، علاوه بر قضاوت، به تدریس نیز مشغول بود.<ref>{{پک|1=دهقان|2=۱۳۷۵|ک=دانشنامه جهان اسلام|ف=بوسنوی سرایی محمدبن موسی}}</ref> سرانجام او در این شهر محبوبیت یافت و آثارش در این شهر، مورد استقبال قرار گرفت. او مدتی در حلب گذراند پس از آن، با گماردن جانشینی، این شهر را ترک کرد. ''دایرةالمعارف بزرگ اسلامی''، علت ترک حلب را، اختلاف او با مصطفی پاشا تخمین می‌زند.<ref>{{پک|1=صادقی|2=۱۳۶۷|ک=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|ف=بوسنوی}}</ref> اما ''دانشنامه جهان اسلام'' به بیماری نقرس او اشاره می‌کند.<ref>{{پک|1=دهقان|2=۱۳۷۵|ک=دانشنامه جهان اسلام|ف=بوسنوی سرایی محمدبن موسی}}</ref> او پس از حلب، عازم اسکودار شد، اما مصطفی پاشا از خوف افشای مظالم گماشتگانش، او را به همراه سرزنش، به اقامت اجباری در حصار روم ایلی ملزم کرد و محمد بوسنوی را عملاً خانه‌نشین کرد. در روزهای پایانی حیات بوسنوی، پیکی از جانب مصطفی پاشا، بشارت قضاوت در استانبول را به او داد، اما وی از پذیرش این سمت، خودداری کرد. او چند روز بعد از این واقعه، درگذشت و در گورستان حصار روم ایلی، دفن شد. سال درگذشت او را ۴۵ یا ۴۶ ه.ق دانسته‌اند.<ref>{{پک|1=صادقی|2=۱۳۶۷|ک=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|ف=بوسنوی}}</ref> | ||
==استادان== | == استادان == | ||
عبدالجلیل افندی از استادان او در مدرسه قاضی خسرو بک بود. صدرالدین محمدامین شروانی و جان‌زاده محمد نورالدین از استادان او در شهر استانبول بودند.<ref>{{پک|1=صادقی|2=۱۳۶۷|ک=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|ف=بوسنوی}}</ref> | عبدالجلیل افندی از استادان او در مدرسه قاضی خسرو بک بود. صدرالدین محمدامین شروانی و جان‌زاده محمد نورالدین از استادان او در شهر استانبول بودند.<ref>{{پک|1=صادقی|2=۱۳۶۷|ک=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|ف=بوسنوی}}</ref> | ||
==آثار== | == آثار == | ||
از جمله آثار او که بیشتر در زمینه شرح به آثار گذشتگان بود، می‌توان به ''احادیث الاربعین''، ''[[شرح شمسیة]]'' [[قطب‌الدین رازی]] در علم منطق اشاره کرد. تفسیری از [[سوره فتح]] نیز به او منسوب شده است. او موفق شد تا کتاب ''حیاة الحیوان'' اثر دمیری و ''الجواهر المضیئة فی الاحکام السلطانیة'' اثر مَناوی را به زبان ترکی ترجمه کند. او بر کتاب [[انوار التنزیل | از جمله آثار او که بیشتر در زمینه شرح به آثار گذشتگان بود، می‌توان به ''احادیث الاربعین''، ''[[شرح شمسیة]]'' [[قطب‌الدین رازی]] در علم منطق اشاره کرد. تفسیری از [[سوره فتح]] نیز به او منسوب شده است. او موفق شد تا کتاب ''حیاة الحیوان'' اثر دمیری و ''الجواهر المضیئة فی الاحکام السلطانیة'' اثر مَناوی را به زبان ترکی ترجمه کند. او بر کتاب ''[[انوار التنزیل]]'' به قلم [[بیضاوی]] حاشیه‌ای نوشته است که به گفتة برخی آن را تا آخر [[سوره انعام]] ترتیب داده بود اما ظاهراً بخش‌هایی از حاشیه وی بر سوره‌های [[سوره کهف|کهف]]، [[سوره فتح|فتح]] و [[سوره نبأ|نبأ]] نیز موجود است. ''[[شرح جامی بر کافیة ابن حاجب]]'' دیگر کتابی است که وی بر آن حاشیه نوشته است. او در این حاشیه به اعتراضات [[عصام‌الدین اسفراینی]] جواب داده است و در رد دیدگاه او نکاتی را نوشته است. او همچنین بر ''[[شرح شریف جرجانی]]'' بر ''[[مفتاح العلوم]]'' نوشته [[سکاکی]] نیز حاشیه دیگری نوشت.<ref>{{پک|1=صادقی|2=۱۳۶۷|ک=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|ف=بوسنوی}}</ref><ref>{{پک|1=دهقان|2=۱۳۷۵|ک=دانشنامه جهان اسلام|ف=بوسنوی سرایی محمدبن موسی}}</ref> نسخه‌هایی از حاشیه‌های تفسیری او در کتابخانه‌های ترکیه و دارالکتب مصر، گزارش شده است.<ref>{{پک|1=صادقی|2=۱۳۶۷|ک=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|ف=بوسنوی}}</ref> | ||
== پانویس == | |||
=== یادداشت === | === یادداشت === | ||
{{پانویس|گروه=یادداشت|اندازه=کوچک|۲}} | {{پانویس|گروه=یادداشت|اندازه=کوچک|۲}} | ||
===ارجاعات=== | |||
=== ارجاعات === | |||
{{پانویس|۳|اندازه=ریز}} | {{پانویس|۳|اندازه=ریز}} | ||
===منابع=== | === منابع === | ||
*{{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=دهقان|نام=مرتضی|مدخل=بوسنوی سرایی محمدبن موسی|دانشنامه=دانشنامه جهان اسلام|سال=۱۳۷۵|ناشر=[[بنیاد دایرةالمعارف بزرگ اسلامی]]|مکان=تهران|کوشش=حداد عادل، غلامعلی، پور جوادی، نصرالله، میرسلیم، مصطفی، و طاهری عراقی، احمد|پیوند مدخل=https://rch.ac.ir/article/Details/11898}} | * {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=دهقان|نام=مرتضی|مدخل=بوسنوی سرایی محمدبن موسی|دانشنامه=دانشنامه جهان اسلام|سال=۱۳۷۵|ناشر=[[بنیاد دایرةالمعارف بزرگ اسلامی]]|مکان=تهران|کوشش=حداد عادل، غلامعلی، پور جوادی، نصرالله، میرسلیم، مصطفی، و طاهری عراقی، احمد|پیوند مدخل=https://rch.ac.ir/article/Details/11898}} | ||
*{{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=صادقی|نام=مریم|پیوند نویسنده=|مقاله=بوسنوی|دانشنامه=[[دایرةالمعارف بزرگ اسلامی]]|عنوان جلد=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|سال=۱۳۶۷|ناشر=[[مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]]|مکان=تهران|پیوند مدخل=http://lib.eshia.ir/23022/12/5171|کوشش=موسوی بجنوری، محمدکاظم|شابک=۹-۶۶-۷۰۲۵-۹۶۴-۹۸۷|شابک نادرست=بله}} | * {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=صادقی|نام=مریم|پیوند نویسنده=|مقاله=بوسنوی|دانشنامه=[[دایرةالمعارف بزرگ اسلامی]]|عنوان جلد=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|سال=۱۳۶۷|ناشر=[[مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]]|مکان=تهران|پیوند مدخل=http://lib.eshia.ir/23022/12/5171|کوشش=موسوی بجنوری، محمدکاظم|شابک=۹-۶۶-۷۰۲۵-۹۶۴-۹۸۷|شابک نادرست=بله}} | ||
[[رده:درگذشتگان ۴۵ (قمری)]] | |||
[[رده:درگذشتگان ۴۶ (قمری)]] | |||
[[رده:درگذشتگان ۶۳۵ (میلادی)]] | |||
[[رده:درگذشتگان ۶۳۶ (میلادی)]] | |||
[[رده:زادگان ۳ (قمری)]] | |||
[[رده:قاضی‌القضات‌های استانبول]] | |||
[[رده:قاضی‌القضات‌های حلب]] | |||
[[رده:قاضی‌های ترک]] | |||
[[رده:قاضی‌های سده ۱ (قمری)]] | |||
[[رده:قاضی‌های سده ۷ (میلادی)]] | |||
[[رده:مفسران قرآن اهل ترکیه]] | |||
[[رده:مفسران قرآن سده ۱ (قمری)]] | |||
[[رده:مفسران قرآن سده ۷ (میلادی)]] | |||
نسخهٔ ۸ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۱۹
محمد بن موسی سرایی بوسنوی (درگذشت ۴۵ یا ۴۶ ه.ق / ۶۳۵ یا ۶۳۶ م) از قاضیان و مفسران قرن اول هجری قمری است که مدتی را قاضی‌القضات حلب و استانبول بود. وی از یاران مصطفی پاشا بود اما کمی بعد، به جهت ترس مصطفی پاشا از افشاء فساد گماردگانش، با اجبار خانه‌نشین شد. او سرآخر در سال ۴۵ تا ۴۶ ه.ق در حصار روم ایلی درگذشت و همان‌جا دفن شد.
نام و تبار
محمد بن موسی سرایی بوسنوی، از مفسران و قاضیان قرن اول هجری قمری است. او را به جهت اعتبار و احاطه‌اش بر علوم رایج زمان خود، «علامک» می‌خواندند،[۱] هرچند برخی منابع چون خلاصة الاثر، او را «غلامک» گزارش کرده است.[۲][۳] به گزارش دانشنامه جهان اسلام، او را به خاطر زیبایی، «غلامک» می‌خواندند،[۴] اما دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، لقب درست او، «علامک» است. او را به جهت به دنیا آمدن در سارایوو، به سرایی می‌خوانند.[۵]
سرگذشت
تولد وی را شعبانویچ، در سال ۳ ه.ق مصادف با ۵۹۵ میلادی می‌داند. محل تولد او سارایوو عنوان شده است. او تحصیلات خود را در مدرسه قاضی خسرو بک[یادداشت ۱] در همان شهر محل تولدش آغاز کرد. او بعدها برای تکمیل تحصیلات به استانبول عزیمت کرد. او در سال ۵۱ ه.ق به خدمت سلاحدار مصطفی پاشا مق پیوست. او پس از دو سال تحصیل نزد اساتید خود در استانبول، کرسی تدریس در مدارس استانبول را عهده‌دار شد و به تألیف و شرح آثار گذشتگان پرداخت.[۶]
او توانست سمت قاضی‌القضاتی حلب را به دست آورد و با این حکم به حلب عزیمت کند.[۷][۸] وی در حلب، علاوه بر قضاوت، به تدریس نیز مشغول بود.[۹] سرانجام او در این شهر محبوبیت یافت و آثارش در این شهر، مورد استقبال قرار گرفت. او مدتی در حلب گذراند پس از آن، با گماردن جانشینی، این شهر را ترک کرد. دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، علت ترک حلب را، اختلاف او با مصطفی پاشا تخمین می‌زند.[۱۰] اما دانشنامه جهان اسلام به بیماری نقرس او اشاره می‌کند.[۱۱] او پس از حلب، عازم اسکودار شد، اما مصطفی پاشا از خوف افشای مظالم گماشتگانش، او را به همراه سرزنش، به اقامت اجباری در حصار روم ایلی ملزم کرد و محمد بوسنوی را عملاً خانه‌نشین کرد. در روزهای پایانی حیات بوسنوی، پیکی از جانب مصطفی پاشا، بشارت قضاوت در استانبول را به او داد، اما وی از پذیرش این سمت، خودداری کرد. او چند روز بعد از این واقعه، درگذشت و در گورستان حصار روم ایلی، دفن شد. سال درگذشت او را ۴۵ یا ۴۶ ه.ق دانسته‌اند.[۱۲]
استادان
عبدالجلیل افندی از استادان او در مدرسه قاضی خسرو بک بود. صدرالدین محمدامین شروانی و جان‌زاده محمد نورالدین از استادان او در شهر استانبول بودند.[۱۳]
آثار
از جمله آثار او که بیشتر در زمینه شرح به آثار گذشتگان بود، می‌توان به احادیث الاربعین، شرح شمسیة قطب‌الدین رازی در علم منطق اشاره کرد. تفسیری از سوره فتح نیز به او منسوب شده است. او موفق شد تا کتاب حیاة الحیوان اثر دمیری و الجواهر المضیئة فی الاحکام السلطانیة اثر مَناوی را به زبان ترکی ترجمه کند. او بر کتاب انوار التنزیل به قلم بیضاوی حاشیه‌ای نوشته است که به گفتة برخی آن را تا آخر سوره انعام ترتیب داده بود اما ظاهراً بخش‌هایی از حاشیه وی بر سوره‌های کهف، فتح و نبأ نیز موجود است. شرح جامی بر کافیة ابن حاجب دیگر کتابی است که وی بر آن حاشیه نوشته است. او در این حاشیه به اعتراضات عصام‌الدین اسفراینی جواب داده است و در رد دیدگاه او نکاتی را نوشته است. او همچنین بر شرح شریف جرجانی بر مفتاح العلوم نوشته سکاکی نیز حاشیه دیگری نوشت.[۱۴][۱۵] نسخه‌هایی از حاشیه‌های تفسیری او در کتابخانه‌های ترکیه و دارالکتب مصر، گزارش شده است.[۱۶]
پانویس
یادداشت
- ↑ در دانشنامه جهان اسلام غازی خسروبک گزارش شده است. (رک: دهقان، «بوسنوی سرایی محمدبن موسی»، دانشنامه جهان اسلام.)
ارجاعات
- ↑ صادقی، «بوسنوی»، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ دهقان، «بوسنوی سرایی محمدبن موسی»، دانشنامه جهان اسلام.
- ↑ صادقی، «بوسنوی»، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ دهقان، «بوسنوی سرایی محمدبن موسی»، دانشنامه جهان اسلام.
- ↑ صادقی، «بوسنوی»، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ صادقی، «بوسنوی»، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ دهقان، «بوسنوی سرایی محمدبن موسی»، دانشنامه جهان اسلام.
- ↑ صادقی، «بوسنوی»، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ دهقان، «بوسنوی سرایی محمدبن موسی»، دانشنامه جهان اسلام.
- ↑ صادقی، «بوسنوی»، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ دهقان، «بوسنوی سرایی محمدبن موسی»، دانشنامه جهان اسلام.
- ↑ صادقی، «بوسنوی»، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ صادقی، «بوسنوی»، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ صادقی، «بوسنوی»، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ دهقان، «بوسنوی سرایی محمدبن موسی»، دانشنامه جهان اسلام.
- ↑ صادقی، «بوسنوی»، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.
منابع
- دهقان، مرتضی (۱۳۷۵). «بوسنوی سرایی محمدبن موسی». دانشنامه جهان اسلام. به کوشش حداد عادل، غلامعلی، پور جوادی، نصرالله، میرسلیم، مصطفی، و طاهری عراقی، احمد. تهران: بنیاد دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.
- صادقی، مریم (۱۳۶۷). «بوسنوی». دایرةالمعارف بزرگ اسلامی. به کوشش موسوی بجنوری، محمدکاظم. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. شابک ۹-۶۶-۷۰۲۵-۹۶۴-۹۸۷.