عمرو بن عبدالله جندعی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
{{واقعه کربلا}} | {{واقعه کربلا}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=بله|نیازمند رده=بله|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=بله|نیازمند ویراستاری=بله|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=بله|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:درگذشتگان ۶۱ (قمری)]] | [[رده:درگذشتگان ۶۱ (قمری)]] | ||
[[رده:درگذشتگان ۶۸۰ (میلادی)]] | [[رده:درگذشتگان ۶۸۰ (میلادی)]] | ||
نسخهٔ ۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۱۶
| عبدالرحمان بن عبدربه انصاری خزرجی | |
|---|---|
| متولد | عراق |
| وفات | عاشورای ۶۱ ه. ق کربلا، عراق |
| شناخته‌شده برای | حضور در نبرد کربلا |
| مخالف(ها) | بنی امیه |
| دین | اسلام |
عمرو بن عبدالله جُندُعی، از یاران حسین بن علی و جزو کشته‌شدگان واقعه کربلا بوده است.
تبارشناسی
عمرو بن عبدالله از قبیله جندع بود. آنان از تیره همدان، از اعراب قحطانی و یمنی‌الاصل بودند.[۱] بنی جندع را از فرزندان مالک بن ذی بارق بن مالک بن جشم بن حاشد بن جشم بن خیران بن نوف بن همدان دانسته‌اند. عمرو ساکن کوفه بود.
| از سلسله مقالات دربارهٔ |
 |
نقش در واقعه کربلا
عمرو بن عبدالله جز کسانی است که روز نهم محرم و قبل از روز عاشورا به سپاه حسین بن علی پیوست[۲]. درباره حضور و نحوه مرگ او در نبرد کربلا دو نقل مشهور وجود دارد:
اول برخی معتقدند که عمرو در نخستین حمله سپاه عمرسعد به سپاه حسین بن علی کشته شد.[۳]
دوم: برخی دیگر گفته‌اند که او در نبرد صبح عاشورا با ضربه‌ای که به سرش اصابت کرد، بیهوش بر زمین افتاد. اقوامش او را از میدان جنگ برده و یکسال پس از واقعه عاشورا درگذشت.[۴][۵]
نام او در زیارت‌نامه‌ها
در زیارت ناحیه مقدسه نیز این چنین بر او سلام داده شده: «السَّلامُ عَلَی المُرَتَّثِ[۶] اَو المُرَتَّبِ مَعَهُ عَمرِو بنِ عَبدِاللهِ الجُندُعی؛ سلام بر مجروحی که در بیرون از جنگ فوت کرد[۷]»
پی‌نوشت
- ↑ القریشی، البالغون الفتح فی کربلاء، ۱۴۲۹ق، ص۴۰۵.
- ↑ سماوی، إبصار العین، ۱۴۱۹ق، ص۱۳۶.
- ↑ ابن شهر آشوب، المناقب، نشر علامه، ج۴، ص۱۱۳.
- ↑ سماوی، إبصار العین، ۱۴۱۹ق، ص۱۳۶ به نقل از الحدائق الوردیة، ص۱۲۲.
- ↑ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، ۱۳۵۲ ﻫ ق.، ج۲، ص۳۱۷؛.
- ↑ مُرتَث به کسی گفته می‌شود که در میدان جنگ مجروح می‌شود و او را به بیرون منتقل می‌کنند و سپس می‌میرد(ابن‌منظور، لسان العرب، ج۸، ص۲۱۲، ذیل واژه رثث).
- ↑ مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۸، ص۲۷۳.
منبع
- ابن شهر آشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابی طالب، تصحیح هاشم رسولی و محمدحسین آشتیانی، قم، نشر علامه، بی‌تا.
- ابن‌منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، به تصحیح و تحقیق جمال الدین میردامادی، چاپ سوم، ۱۴۱۴ق.
- سماوی، محمد بن طاهر، إبصار العین فی أنصار الحسین علیه‌السلام، تحقیق محمّد جعفر الطبسی، قم، مرکز الدراسات الإسلامیة لحرس الثورة، ۱۴۱۹ق.
- القریشی، عبدالامیر، البالغون الفتح فی کربلاء، بیروت، بیت العلم للنابهین، ۱۴۲۹ق/۲۰۰۸م.
- مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، تحقیق سید إبراهیم میانجی و محمدباقر بهبودی، بیروت، دار الاحیاء التراث، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
- مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص ۴۸۰.