بدون جعبه اطلاعات
بدون تصویر

ابوحنیفه دینوری: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ابرابزار)
 
(ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
{{Infobox Muslim scholar
{{Infobox Muslim scholar
|notability= [[دانشمند]] [[مسلمان]]
|notability= دانشمند مسلمان
|era=[[دوران طلایی اسلام]]
|era=[[دوران طلایی اسلام]]
|color=#cef2e0
|color=#cef2e0
خط ۱۱: خط ۱۱:
|death_date= ۸۹۶ میلادی (۲۸۲–۲۸۳ هجری قمری)
|death_date= ۸۹۶ میلادی (۲۸۲–۲۸۳ هجری قمری)
|ethnicity=
|ethnicity=
|main_interests=<small>[[گیاه‌شناسی]]، [[تاریخ‌نگار]]، [[جغرافی‌دان]]، [[متالورژی]]، [[ستاره‌شناس]] و [[ریاضی‌دان]] </small>
|main_interests=گیاه‌شناسی، تاریخ‌نگار، جغرافی‌دان، متالورژی، ستاره‌شناس و ریاضی‌دان
}}
}}


احمد بن داود بن ونند دینوری. از مردم دینور از شهرهای جبال (نزدیک کرمانشاه) وی ادب از بصریین و کوفیین فرا گرفت و از سکیت و ابن السکیت کسب فوائد کرد و در بسیاری از علوم چون نحو و لغت و هندسه و علوم هند بارع بود و در روایت صادق و ثقه است. ابن الندیم، صاحب الفهرست سال وفات او را ذکر نکرده لیکن روضات به نقل از بغیه گوید وفات او به سال ۲۸۲ یا ۲۹۰ است و حاجی خلیفه ۲۸۱ را نیز بر این اختلاف افزوده است. اوراست: کتاب تفسیر القرآن؛ کتاب الانواء؛ کتاب اصلاح المنطق؛ کتاب لحن العامه؛ کتاب حساب الدور و الوصایا؛ کتاب الوصایا؛ و کتاب الزیج (حاجی خلیفه گوید آن را به نام رکن الدوله دیل می‌کرده است که ۲۳۵ و ظاهراً این غلط است چه رکن الدوله از ۳۲۰ تا ۳۶۶ فرمانروائی داشت؛) کتاب النبات و کتابی دیگر هم در آن باب؛ کتاب الجبر و المقابله؛ کتاب جواهر العلم؛ کتاب الردّ علی رصد الأصبهانی؛ کتاب الشعر و الشعراء؛ کتاب التاریخ؛ کتاب الاخبار الطوال (و شاید این دو کتاب یکی است؛) کتاب فی حساب الخطائین؛ کتاب القبلهٔ و الزوال؛ کتاب البحث فی حساب الهند؛ کتاب الجمع و التفریق؛ کتاب نوادر الجبر؛ و حاجی خلیفه کتاب تفسیر اصلاح المنطق را نیز نام برده است و صاحب روضات به نقل از بغیه کتاب الباه را بر آن افزوده است و در باب کتاب النبات او گوید: لم یؤلف مثله فی معناه، و باز کتاب الردّ علی ابن اللرة را اضافه دارد و صاحب بغیه گوید او از نوادر رجالی است که بین بیان عرب و حکم فلاسفه جمع کرده است. لکلرک گوید ابوحنیفه بزرگ‌ترین گیاهشناس مشرق است و از اینکه ابن ابی اصیبعه از ترجمه حال او غفلت کرده تعجب می‌کند و می‌گوید ابن بیطار نزدیک پنجاه نبات را که قدما بر آن اطلاع نداشتند از ابوحنیفه نقل می‌کند و در همه جا مشهود و هویداست که دینوری به نقل اکتفا نکرده و خود به نفسه انواع گیاهان مشروحه کتاب خود را دیده و فحص و تتبع کرده است و اضافه می‌کند که: در ضمیمه نسخهای از شرح ارجوزه طب ابن سینا که در کتابخانه پاریس موجود است نسبت و نام ابوحنیفه بدین گونه ضبط شده است: ابوعبدالله ابن علی العشاب، و می‌نویسد در صف اول گیاهشناسان و علمای خواص ادویه است و سفرهای بسیار برای شناختن منابت نبات و اسا می آن کرده است . انتهی. لکن به نظر می‌آید که ابوعبدالله بن علی العشاب عالم حشایشی دیگری است چه نه نام و نه کنیهٔ خود و پدر او با ابوحنیفه احمد ابن داود موافقت ندارد. حمدالله مستوفی در تاریخ گزیده گوید ابوحنیفه به امر رکنالدوله (۳۳۵) در اصفهان زیجی کرد و لکن این سهوی است چه طلوع دولت آلبویه پس از وفات ابوحنیفه است. رجوع به ۲۰۷ ۳۴۹ حبط و صفحه ۱۲۳ جلد ۱ معجم الادباء چاپ مارگلیوس شود.
'''احمد بن داود بن ونند دینوری''' مشهور به '''ابوحنیفه دینوری'''، از ادیبان، جغرافی‌دان، همه‌چیزدان، گیاه‌شناس، تاریخ‌نگار، ستاره‌شناس و ریاضی‌دان [[ایران|ایرانی]] و [[مسلمان]] بود.
 
== زندگی ==
ابوحنیفه دینوری، از مردم دینور از شهرهای جبال (نزدیک [[کرمانشاه]]) بود. وی ادبیات را از بصریین و کوفیین آموخت و نزد [[سکیت]] و [[ابن‌سکیت]] شاگردی کرد. او در بسیاری از علوم چون [[نحو]]، لغت، هندسه و علوم هند متخصص بود و در علم روایت، صادق و ثقه دانسته می‌شد. [[ابن‌ندیم]]، صاحب ''[[الفهرست (ابن‌ندیم)|الفهرست]]'' سال درگذشت او را ذکر نکرده است اما در کتاب ''روضات'' به نقل از بغیه گفته شده است که او به سال ۲۸۲ یا ۲۹۰ ه‍.ق درگذشته است و [[حاجی خلیفه]] سال ۲۸۱ ه‍.ق را نیز بر این اختلاف افزوده است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=ابوحنیفه}}</ref>
 
لکلرک دربارهٔ ابوحنیفه گفته است که وی بزرگ‌ترین گیاهشناس مشرق بود و از اینکه ابن ابی‌اصیبعه از زندگی او غفلت کرده است، تعجب می‌کند. او می‌گوید [[ابن‌بیطار]] حدود پنجاه گیاه را که گذشتگان بر آن اطلاع نداشتند از ابوحنیفه نقل می‌کند و در همه جا مشهود و هویداست که دینوری به نقل اکتفا نکرده و خودش انواع گیاهان مشروحه کتاب خود را دیده و فحص و تتبع کرده است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=ابوحنیفه}}</ref>
 
== آثار ==
از جمله آثار او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: کتاب ''تفسیر القرآن''، ''کتاب الانواء''، ''اصلاح المنطق''، ''لحن العامه''، ''حساب الدور و الوصایا''، ''الوصایا''، ''کتاب الزیج''، ''کتاب النبات''، ''کتاب الجبر و المقابله''، ''جواهر العلم''، ''الرد علی رصد الأصبهانی''، ''کتاب الشعر و الشعراء''، ''کتاب التاریخ''، ''الاخبار الطوال''، ''کتاب فی حساب الخطائین''، ''القبلهٔ و الزوال''، ''البحث فی حساب الهند''، ''کتاب الجمع و التفریق'' و ''نوادر الجبر''. حاجی خلیفه کتاب ''تفسیر اصلاح المنطق'' را نیز از آثار منسوب به دینوری نام برده است و صاحب ''روضات'' به نقل از بغیه ''کتاب الباه'' را بر آن افزوده است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=ابوحنیفه}}</ref>
 
== پانویس ==
=== ارجاعات ===
{{پانویس|۳|اندازه=ریز}}
 
=== منابع ===
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=ابوحنیفه|دانشنامه=[[دایره‌المعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایره‌المعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}}


{{جغرافی‌دانان مسلمان}}
{{جغرافی‌دانان مسلمان}}
{{تاریخ‌نگاران دوره اسلامی}}
{{تاریخ‌نگاران دوره اسلامی}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}


{{ترتیب‌پیش‌فرض:دینوری، ابوحنیفه}}
{{ترتیب‌پیش‌فرض:دینوری، ابوحنیفه}}

نسخهٔ ‏۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۱۳

دانشمند مسلمان
ابوحنیفه دینوری
عنوانابوحنیفه دینوری
متولد۸۱۵ میلادی (۲۱۲–۲۱۳ هجری قمری)
درگذشته۸۹۶ میلادی (۲۸۲–۲۸۳ هجری قمری)
دوراندوران طلایی اسلام
علاقه اصلیگیاه‌شناسی، تاریخ‌نگار، جغرافی‌دان، متالورژی، ستاره‌شناس و ریاضی‌دان

احمد بن داود بن ونند دینوری مشهور به ابوحنیفه دینوری، از ادیبان، جغرافی‌دان، همه‌چیزدان، گیاه‌شناس، تاریخ‌نگار، ستاره‌شناس و ریاضی‌دان ایرانی و مسلمان بود.

زندگی

ابوحنیفه دینوری، از مردم دینور از شهرهای جبال (نزدیک کرمانشاه) بود. وی ادبیات را از بصریین و کوفیین آموخت و نزد سکیت و ابن‌سکیت شاگردی کرد. او در بسیاری از علوم چون نحو، لغت، هندسه و علوم هند متخصص بود و در علم روایت، صادق و ثقه دانسته می‌شد. ابن‌ندیم، صاحب الفهرست سال درگذشت او را ذکر نکرده است اما در کتاب روضات به نقل از بغیه گفته شده است که او به سال ۲۸۲ یا ۲۹۰ ه‍.ق درگذشته است و حاجی خلیفه سال ۲۸۱ ه‍.ق را نیز بر این اختلاف افزوده است.[۱]

لکلرک دربارهٔ ابوحنیفه گفته است که وی بزرگ‌ترین گیاهشناس مشرق بود و از اینکه ابن ابی‌اصیبعه از زندگی او غفلت کرده است، تعجب می‌کند. او می‌گوید ابن‌بیطار حدود پنجاه گیاه را که گذشتگان بر آن اطلاع نداشتند از ابوحنیفه نقل می‌کند و در همه جا مشهود و هویداست که دینوری به نقل اکتفا نکرده و خودش انواع گیاهان مشروحه کتاب خود را دیده و فحص و تتبع کرده است.[۲]

آثار

از جمله آثار او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: کتاب تفسیر القرآن، کتاب الانواء، اصلاح المنطق، لحن العامه، حساب الدور و الوصایا، الوصایا، کتاب الزیج، کتاب النبات، کتاب الجبر و المقابله، جواهر العلم، الرد علی رصد الأصبهانی، کتاب الشعر و الشعراء، کتاب التاریخ، الاخبار الطوال، کتاب فی حساب الخطائین، القبلهٔ و الزوال، البحث فی حساب الهند، کتاب الجمع و التفریق و نوادر الجبر. حاجی خلیفه کتاب تفسیر اصلاح المنطق را نیز از آثار منسوب به دینوری نام برده است و صاحب روضات به نقل از بغیه کتاب الباه را بر آن افزوده است.[۳]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابوحنیفه». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.