اصل برائت: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(+رده:اصلها، +رده:واژهها و عبارتهای عربی در احکام اسلام، ±رده:اصلها←رده:اصطلاحات اصولی (هاتکت)، ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{اصول فقه}} | |||
'''اصل برائت''' یا '''اصالة البرائة'''، از [[اصول عملیه]] در علم [[اصول فقه]] است که کاربرد [[حقوق|حقوقی]] نیز دارد. بر اساس این اصل، در مورد [[شک]] در تکلیف یک حکم، اصل بر آن است که چنین حکمی بر کسی تکلیف نشده باشد. اساس این اصل بر این استدلال است که مؤاخذه بدون بیان، عملی قبیح و ناپسند است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=اصالة البرائة}}</ref> | '''اصل برائت''' یا '''اصالة البرائة'''، از [[اصول عملیه]] در علم [[اصول فقه]] است که کاربرد [[حقوق|حقوقی]] نیز دارد. بر اساس این اصل، در مورد [[شک]] در تکلیف یک حکم، اصل بر آن است که چنین حکمی بر کسی تکلیف نشده باشد. اساس این اصل بر این استدلال است که مؤاخذه بدون بیان، عملی قبیح و ناپسند است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=اصالة البرائة}}</ref> | ||
| خط ۸: | خط ۹: | ||
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=اصالة البرائة|دانشنامه=[[دایرةالمعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایرةالمعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}} | * {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=اصالة البرائة|دانشنامه=[[دایرةالمعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایرةالمعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}} | ||
{{اصول فقه-افقی}} | |||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | {{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۴۰
| بخشی از مجموعه مباحث اسلام دربارهٔ اسلام |
| اصول فقه |
|---|
| فقه |
| احکام |
| عناوین کلامی |
اصل برائت یا اصالة البرائة، از اصول عملیه در علم اصول فقه است که کاربرد حقوقی نیز دارد. بر اساس این اصل، در مورد شک در تکلیف یک حکم، اصل بر آن است که چنین حکمی بر کسی تکلیف نشده باشد. اساس این اصل بر این استدلال است که مؤاخذه بدون بیان، عملی قبیح و ناپسند است.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «اصالة البرائة». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.