اصالة الصحه: تفاوت میان نسخه‌ها
(+رده:کلمات و عبارات عربی در احکام اسلام، ±رده:فقه شیعه←رده:اصلها، ±رده:فقه←رده:اصول فقه (هاتکت)، ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{اصول فقه}} | |||
'''اِصالَهُ الصِحَّة،''' یا '''قاعده صحت'''، یکی از [[اصول عملیه]] در علم [[اصول فقه]] است. این اصل به این معنای صحیح دانستن (و ترتیب آثار صحت دادن بر) عملی است که صحت آن مورد [[شک]] قرار گرفته باشد. بر این اساس اگر شک شود که عملی که انجام شده است، عملی درست و صحیح بوده است، این اصل، آن عمل را صحیح تلقی می‌کند. در میان اصولی‌ها اختلاف است که این اصل، شامل عمل خود شک‌کننده نیز می‌شود یا خیر. بسیاری بر این باورند که این اصل تنها به عمل غیر از شخص شک کننده صحیح است و در مقابل گروهی این اصل را شامل شک خود فرد بر عمل خودش نیز می‌دانند. قواعد و اصول دیگری مانند [[قاعده فراغ]]، [[قاعده ید|ید]]، [[اصالة الطهاره|طهارت]] و [[اصل برائت]] و [[اصالة سلامة|اصالة سلامة المبیع عن العیب]]، از شاخه‌های این اصل عقلائی است. در خصوص حجیت این اصل، [[سیره عقلا]]، [[نفی حرج]] و بعضی [[آیه|آیات]] و [[حدیث|روایات]] مورد استناد قرار گرفته است. در این باره، منابع [[شیعه|شیعی]] از [[علی بن ابی‌طالب]] گزارش کرده‌اند که «همیشه کارهای برادر مسلمانت را به بهترین وجه ممکن، بپندار، جز این که دلیلی بر فساد آن بیآبی، وتا گاهی که توجیهی برای سخن برادر مسلمانت داری آن را به بدی حمل مکن».<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=اصالة الصحه}}</ref> | '''اِصالَهُ الصِحَّة،''' یا '''قاعده صحت'''، یکی از [[اصول عملیه]] در علم [[اصول فقه]] است. این اصل به این معنای صحیح دانستن (و ترتیب آثار صحت دادن بر) عملی است که صحت آن مورد [[شک]] قرار گرفته باشد. بر این اساس اگر شک شود که عملی که انجام شده است، عملی درست و صحیح بوده است، این اصل، آن عمل را صحیح تلقی می‌کند. در میان اصولی‌ها اختلاف است که این اصل، شامل عمل خود شک‌کننده نیز می‌شود یا خیر. بسیاری بر این باورند که این اصل تنها به عمل غیر از شخص شک کننده صحیح است و در مقابل گروهی این اصل را شامل شک خود فرد بر عمل خودش نیز می‌دانند. قواعد و اصول دیگری مانند [[قاعده فراغ]]، [[قاعده ید|ید]]، [[اصالة الطهاره|طهارت]] و [[اصل برائت]] و [[اصالة سلامة|اصالة سلامة المبیع عن العیب]]، از شاخه‌های این اصل عقلائی است. در خصوص حجیت این اصل، [[سیره عقلا]]، [[نفی حرج]] و بعضی [[آیه|آیات]] و [[حدیث|روایات]] مورد استناد قرار گرفته است. در این باره، منابع [[شیعه|شیعی]] از [[علی بن ابی‌طالب]] گزارش کرده‌اند که «همیشه کارهای برادر مسلمانت را به بهترین وجه ممکن، بپندار، جز این که دلیلی بر فساد آن بیآبی، وتا گاهی که توجیهی برای سخن برادر مسلمانت داری آن را به بدی حمل مکن».<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=اصالة الصحه}}</ref> | ||
| خط ۸: | خط ۹: | ||
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=اصالة الصحه|دانشنامه=[[دایرةالمعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایرةالمعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}} | * {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=اصالة الصحه|دانشنامه=[[دایرةالمعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایرةالمعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}} | ||
{{اصول فقه-افقی}} | |||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | {{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۳۸
| بخشی از مجموعه مباحث اسلام دربارهٔ اسلام |
| اصول فقه |
|---|
| فقه |
| احکام |
| عناوین کلامی |
اِصالَهُ الصِحَّة، یا قاعده صحت، یکی از اصول عملیه در علم اصول فقه است. این اصل به این معنای صحیح دانستن (و ترتیب آثار صحت دادن بر) عملی است که صحت آن مورد شک قرار گرفته باشد. بر این اساس اگر شک شود که عملی که انجام شده است، عملی درست و صحیح بوده است، این اصل، آن عمل را صحیح تلقی می‌کند. در میان اصولی‌ها اختلاف است که این اصل، شامل عمل خود شک‌کننده نیز می‌شود یا خیر. بسیاری بر این باورند که این اصل تنها به عمل غیر از شخص شک کننده صحیح است و در مقابل گروهی این اصل را شامل شک خود فرد بر عمل خودش نیز می‌دانند. قواعد و اصول دیگری مانند قاعده فراغ، ید، طهارت و اصل برائت و اصالة سلامة المبیع عن العیب، از شاخه‌های این اصل عقلائی است. در خصوص حجیت این اصل، سیره عقلا، نفی حرج و بعضی آیات و روایات مورد استناد قرار گرفته است. در این باره، منابع شیعی از علی بن ابی‌طالب گزارش کرده‌اند که «همیشه کارهای برادر مسلمانت را به بهترین وجه ممکن، بپندار، جز این که دلیلی بر فساد آن بیآبی، وتا گاهی که توجیهی برای سخن برادر مسلمانت داری آن را به بدی حمل مکن».[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «اصالة الصحه». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.