صعصعه بن صوحان
صعصعه بن صوحان (عربی: صعصعة بن صوحان) از اصحاب علی بن ابی‌طالب بود که در سال ۵۹۸ میلادی، ۲۴ سال پیش از هجرت در قطیف، عربستان سعودی متولد شد. او از قبیله عبدالقیس و از بزرگان تابعین، برادر زید بن صوحان بوده است.[۱] اگرچه در زمان حیات پیامبر اسلام به دنیا آمد ولی او را ندید.[۲] زرکلی در کتاب الاعلام می‌نویسد که در دارین در نزدیکی قطیف متولد گردید. او شاعر و خطیبی ماهر بود که در جنگ صفین در سپاه علی شرکت داشت.[۳] صعصعه از شخصیت‌های مورد احترام در نزد شیعیان است که طبق گزارش ابن ابی‌الحدید معتزلی، علی او را به مهارت و فصاحت در سخن گفتن ستوده و به او «خطیب الشحشح» لقب داده است.[۴]
صعصعه توسط معاویه بن ابی‌سفیان به بحرین تبعید شد، و در سال ۶۶۶ میلادی، برابر با ۴۴ هجری درگذشت. قبر او در روستای عسکر قرار دارد و محل زیارت بسیاری از شیعیان است. درباره درگذشت او دو قول دیگر هم گفته شده است: به گزارش محسن امین در اعیان الشیعه تاریخ درگذشت او در زمان حکومت معاویه و در شهر کوفه واقع شده است. [۵] در نقل دیگر درگذشت او بعد از واقعه کربلا و در جنگ توابین بوده است.[۶]
پانویس
- ↑ ناظم زاده قمی، اصحاب امام علی، ۱: ۶۳۱-۶۳۲.
- ↑ پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، دانشنامه امام علی علیه السلام، ۱: ۱۱۴۳.
- ↑ الزرکلی، الاعلام لزرکلی، ۳: ۲۰۵.
- ↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۹: ۱۰۶.
- ↑ امین، اعیان الشیعه، ۷: ۳۸۸.
- ↑ مامقانی، تنقیح المقال، ۳۳: ۱۸۹.