«سوره یس» معروف به قلب قران و ششمین سوره قرآن است و دارای ۸۳ آیه می‌باشد. بزرگان نقل کرده‌اند که این سوره به بیان اصول دین (توحید، نبوت و معاد) پرداخته است.[۱]
سورهٔ قرآنیس
|
|---|
| دسته‌بندی | مکی |
|---|
| نام‌های دیگر | قلب قرآن، حبیب نجار، معمّه، دافعه، قاضیه، العظیمه عندالله |
|---|
|
| شمارهٔ نزول | ۴۱ |
|---|
| جزء | ۲۲ و ۲۳ |
|---|
| حزب | ۴۴ |
|---|
| شمار آیه‌ها | ۸۳ |
|---|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
معرفی
نامگذاری
این سوره با حروف مُقَطَّعه یاء و سین آغاز می‌شود؛ لذا این سوره را یاسین می‌نامند. همچنین این سوره را سوره «حبیب نجار» نیز نامیده‌اند؛ چراکه داستان حبیب نجار در آیات ۱۳ تا ۳۰ آمده است.[۲] نام‌های دیگر این سوره «قاضیه» به علت برآورده کردن حاجات، «العظیمه عندالله».[۳] «مُعَمَّه» و «المُدافعة القاضیة» است؛ زیرا خیر دنیا و آخرت را برای تلاوت کنندگان این سوره به ارمغان می‌آورد و بدی‌ها و زشتی‌ها را از آن‌ها دفع می‌کند و هر حاجتی را برایش برآورده می‌سازد. و همچنین از امام صادق (ع) نقل شده است که سوره یس به عنوان «ریحانة القرآن» است.[۴]
منابع
