ابی بن کعب
اُبَیّ بن کعب بن قیس بن عبید انصاری خزرجی یکی از صحابه محمد بود. او از قبیله بنی‌نجار بود و به کنیه‌اش ابومنذر مشهور بود. ابی بن کعب از فقهای مسلمان به شمار می‌رفت و پیش از آن که مسلمان شود، یکی از احبار یهود و آگاهان به کتب آسمانی و دارای سواد خواندن و نوشتن بود. او پس از پذیرش اسلام، از کاتبان قرآن شد و مسلمانان را سواد خواندن قرآن می‌آموخت. او را از جمله دوازده نفری است که در عقبه با محمد بیعت کردند برشمرده‌اند. او در غزوه‌های بدر، اُحد و احزاب و دیگر غزوات محمد شرکت داشت. گفته شده که ابی در سال ۲۲ ه.ق در مدینه درگذشت. در کتاب کافی به نقل از جعفر صادق، امام ششم شیعیان دوازده‌امامی، روایت شده که «ما خاندان پیغمبر قرآن را آنطور که ابیّ خوانده، می‌خوانیم». از او روایت‌هایی به نقل از محمد گزارش شده است و محمد نیز او را ستوده است.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابی بن کعب». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.