سوره حشر
سوره حشر، پنجاه و نهمین سوره از قرآن است، در لغت به معنای «جمع شدن» و «انجام کار جمعی» است. کلمه حشر در دو جا به کار رفته است، سوره ق و آیه ۲ حشر. این سوره از یک واقعه برداشت شده است، از برجستهترین آیههای این سوره میتوان به هفت آیه آخر آن اشاره کرد.[۱]
حشر | |||||
---|---|---|---|---|---|
دستهبندی | مدنی | ||||
اطلاعات آماری | |||||
شمارهٔ نزول | ۱۰۱ | ||||
جزء | ۲۸ | ||||
شمار آیهها | ۲۴ | ||||
شمار واژهها | ۴۳۶ | ||||
شمار حرفها | ۲۰۴۴ | ||||
متن سوره | |||||
|
|
علت نام گذاری
این سوره از یک واقعه برداشت شده است، در واقع پس از خیانت و نقض پیمان بنینضیر، که مسلمانان آنها را از اطراف مدینه بیرون راندند؛ لذا نام دیگر این سوره «بنینضیر» است.[۱]
فضیلت ها
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «من قرأ سورة الحشر لم يبق جنة و لا نار و لا عرش و لا كرسى و لا حجاب و لا السماوات السبع و لا الارضون السبع و الهوام و الرياح و الطير و الشجر و الدواب و الشمس و القمر و الملائكة الا صلوا عليه، و استغفروا له و ان مات من يومه او ليلته مات شهيدا»
" هر كس سوره حشر را بخواند تمام بهشت و دوزخ و عرش و كرسى و حجاب و آسمانها و زمين هاى هفتگانه و حشرات و بادها و پرندگان و درختان و جنبندگان و خورشيد و ماه و فرشتگان همگى بر او رحمت مىفرستند، و براى او استغفار مىكنند، و اگر در آن روز يا در آن شب بميرد شهيد مرده است" .[۲]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۴). «سوره حشر». فرهنگ نامه علوم قرآن. پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
- ↑ ناصر و مکارم شیرازی، تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه، ۲۳: ۴۸۱.