سوره حشر
سوره حشر | |||||
---|---|---|---|---|---|
دستهبندی | مدنی | ||||
نامهای دیگر | بنی نضیر | ||||
اطلاعات آماری | |||||
شمارهٔ نزول | 101 | ||||
جزء | 28 | ||||
حزب | 55 | ||||
شمار آیهها | 24 | ||||
شمار واژهها | 445 | ||||
شمار حرفها | 1913 | ||||
متن سوره | |||||
|
|
سوره حشر، پنجاه و نهمین سوره از قرآن است، در لغت به معنای «جمع شدن» و «انجام کار جمعی» است. کلمه حشر در دو جا به کار رفته است، سوره ق و آیه ۲ حشر. این سوره از یک واقعه برداشت شده است، از برجستهترین آیههای این سوره میتوان به هفت آیه آخر آن اشاره کرد.[۱] شش سوره در قران به مسبحات (با تسبیح آغاز می شوند) شش گانه معروف هستند، که یکی از آن ها سوره حشر هست، و ما بقی شامل سوره های: صف، حدید، اعلی، تغابن، جمعه می باشند.[۲]
علت نام گذاری
این سوره از یک واقعه برداشت شده است، در واقع پس از خیانت و نقض پیمان بنینضیر، که مسلمانان آنها را از اطراف مدینه بیرون راندند؛ لذا نام دیگر این سوره «بنینضیر» است.[۱]
ترتیب و محل نزول
این سوره دارای بیت و چهار آیه،[۳]و صدو چهل و پنج کلمه و هزارو نهصد و سیزده حرف است و در شهر مدینه نازل شده است.[۳]
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: " هر كس سوره حشر را بخواند تمام بهشت و دوزخ و عرش و كرسى و حجاب و آسمان ها و زمين هاى هفتگانه و حشرات و بادها و پرندگان و درختان و جنبندگان و خورشيد و ماه و فرشتگان همگى بر او رحمت مىفرستند، و براى او استغفار مىكنند، و اگر در آن روز يا در آن شب بميرد شهيد مرده است".[۴]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۴). «سوره حشر». فرهنگ نامه علوم قرآن. پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
- ↑ جوادی آملی، مرتضی (۱۳۷۶). «تفسیر سوره حشر». نشریه پاسدار اسلام (صدو هشتاد و سه و صد و هشتاد و چهار): ۲۱۵–۲۳۳.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ «سوره حشر». دانشنامه اسلام. ۱۳۸۸.
- ↑ ناصر و مکارم شیرازی، تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه، ۲۳: ۴۸۱.