سوره یس
«سوره یس» معروف به قلب قران و ششمین سوره قرآن است و دارای ۸۳ آیه می باشد. بزرگان نقل کرده اند که این سوره به بیان اصول دین (توحید، نبوت و معاد) پرداخته است.[۱]
| یس | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| دسته‌بندی | مکی | ||||
| نام‌های دیگر | قلب قرآن، حبیب نجار، معمّه، دافعه، قاضیه ،العظیمه عندالله | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | 41 | ||||
| جزء | 22 و 23 | ||||
| حزب | 44 | ||||
| شمار آیه‌ها | 83 | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
معرفی
نامگذاری
این سوره با حروف مُقَطَّعه یاء و سین آغاز می‌شود. لذا این سوره را یاسین می نامند.همچنین این سوره را سوره «حبیب نجار» نیز نامیده‌اند؛ چراکه داستان حبیب نجار در آیات ۱۳ تا ۳۰ آمده است.[۲] نام‌های دیگر این سوره «قاضیه» به علت برآورده کردن حاجات، «العظیمه عندالله». [۳] «مُعَمَّه» و «المُدافعة القاضیة » است ؛ زیرا خیر دنیا و آخرت را برای تلاوت کنندگان این سوره به ارمغان می آورد و بدی‌ها و زشتی‌ها را از آن ها دفع می‌کند و هر حاجتی را برایش برآورده می‌سازد. و همچنین از امام صادق (ع) نقل شده است که سوره یس به عنوان« ریحانة القرآن » است.[۴]
منابع
- ↑ «سوره یس». دانشنامه اسلامی.
- ↑ دانش نامه قران و قرآن پژوهی، ۲: ۱۲۴۷.
- ↑ مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
- ↑ ویکی شیعه.