ابومحجن
ابومِحْجَن ثقفی از صحابه محمد بود. منابع نامهای مختلفی برای او گزارش کرده‌اند. عبدالله بن حبیب بن عمرو بن عمیر نام کامل او و برخی منابع نام او را مالک بن حبیب گزارش کرده‌اند.
نام و نسب
ابومحجن ثقفی، یکی صحابه محمد بود که در نام او اختلاف است، بعضی نام او را مالک بن حبیب گزارش کرده‌اند و برخی دیگر نام او را عبدالله بن حبیب بن عمرو بن عمیر و گروهی دیگر نیز نام او را کنیه او دانسته‌اند.[۱]
سرگذشت
ابومحجن یکی از شاعران بدیع زمان خود در دوران جاهلیت معرفی شده است. او تا پیش از سال نهم ه.ق اسلام را نپذیرفته بود و در سال هشتم در طائف بود که سپاه مسلمانان به آنجا وارد شدند. او در سال نهم، به همراه تمام اقوام خود، مسلمان شدند. او از محمد، پیامبر اسلام روایت می‌شنید و روایت‌هایی از او نقل کرده است. بر اساس گزارش منابع اسلامی، او حتی پس از پذیرش اسلام، شراب می‌نوشید، به طوری که در دوران خلافت عمر بن خطاب، هشت مرتبه به او حد شراب‌خواری زده شد. گفته شده او سرآخر به جرم شراب‌خواری به یک جزیره تبعید شد، اما در بین راه قصد قتل مراقب خود کرد تا از حکم تبعید بگریزد؛ نگهبان از قصد او آگاه شد و گریخت و ابومجن نیز خود را به سپاه سعد بن ابی‌وقاص رساند. عمر بن خطاب در نامهای به سعد دستور داد تا ابومحجن را در حبس کند و او نیز چنین کرد. او در حبس، از اینکه نمی‌تواند سپاه مسلمانان را همراهی کند با اشعاری، ابراز تاسف کرد و این موضوع باعث شد تا سعد دستور دهد او را آزاد کنند تا سپاهیان را همراهی کند. او نیز در نبرد به شدت از خود شجاعت نشان داد. او از بند آزاد شد و عهد کرد که دیگر شراب نخورد. گفته شد است که او در آذربایجان و یا در جرجان درگذشته و در همانجا دفن شده است.[۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابومحجن». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.