اسماعیل

اسماعیل پیغمبر: فرزند بزرگتر ابراهیم خلیل که از هاجر کنیز ساره همسر ابراهیم بروزگاری که ابراهیم بنقل ابن‌عباس در سن ۹۹ سالگی و بنقل ابن مسعود بسن ۱۱۷ سالگی بود در فلسطین بزاد و پس از چندی ابراهیم او را با مادرش به امر خداوند به سرزمین مکّه برد و در آنجا سکونت داد و به برکت اسماعیل آب زمزم پدید آمد و پس از آن قبیله جرهم در آنجا سکنی گزیدند، و چون اسماعیل چهارساله شد امر قربان رسید، و چون پدر و پسر تسلیم امر قربان شدند خداوند نیت آنها را پذیرفت و گوسفندی را توسط جبرئیل بفدای اسماعیل فرستاد، و چون بسن مردی رسید از قبیله جرهم زن گرفت و از او فرزندانی آورد و خداوند او را به عمالقه یمن و جرهم و حضرموت به پیغمبری مبعوث نمود (و کان رسولا نبیا) و پنجاه سال آنان را به دین ابراهیم دعوت کرد و ایمان آوردند. و چون عمرش بصد و سی سال رسید درگذشت و در کنار مادرش در حجر بخاک سپرده شد. (انه کان صادق الوعد) در حدیث آمده که اسماعیل آنچنان به وعده خود پایبند بود که روزی با یکی در جائی وعده ملاقات داد، آن مرد وعده را از یاد برد و اسماعیل تا یکسال و بنقلی تا سه روز در وعدهگاه بماند تا آن مرد بیامد. بعضی گفته‌اند: اسماعیل بن ابراهیم پیش از پدر مرده و آنکه قرآن از او به صادق الوعد یاد کرده اسماعیل بن حزقیل از پیامبران بنیاسرائیل بوده که خداوند او را به قومش مبعوث نمود، امتش او را زنده زنده پوست از سر و روی بکندند، خداوند اختیار عذاب آنها را به وی سپرد، وی امر را بخود خداوند وا گذاشت و از آنها گذشت نمود.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «اسماعیل پیغمبر». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.