ابراهیم بن محمد
| ابراهیم بن محمد | |
|---|---|
| متولد | مارس/ آوریل ۶۳۰ مدینه، حجاز، عربستان |
| وفات | ۲۷ ژانویه ۶۳۲ مدینه، حجاز، عربستان |
| آرامگاه | بقیع (منسوب) |
| والدین |
|
| خویشاوندان | قاسم (برادر)زینب (خواهر)رقیه (خواهر)ام کلثوم (خواهر)عبدالله (برادر)فاطمه (خواهر) |
| خانواده | اهل بیت |
ابراهیم بن محمد (زادهٔ ذی‌الحجهٔ ۸ هجری – درگذشتهٔ ۱۰ هجری) فرزند محمد، پیامبر اسلام و ماریه قبطی بود که در نوزادی درگذشت. در بسیاری از احادیث منسوب به محمد، از ابراهیم به عنوان «نبی بن نبی» (پیامبر پسر پیامبر) یاد شده و از قول محمد روایت شده اگر او نمی‌مرد، بعد از مرگ پدرش به پیامبری می‌رسید. به عقیدهٔ برخی دانشوران، تاریخ مرگ ابراهیم در روایات اسلامی را قبل از مرگ محمد قرار داده‌اند تا با باور به ختمیت وحی تعارضی نداشته باشد.[۱]
در منابع اسلامی گفته شده مرگ ابراهیم همزمان با خورشیدگرفتگی بوده است. با فرض به واقعی بودن این داستان، تاریخ دقیق مرگ او می‌بایست ۲۸ شوال ۱۰ هجری/۲۷ ژانویه ۶۳۲ میلادی بوده باشد.[۲]
پیامبر بودن ابراهیم
در بسیاری از احادیث منسوب به محمد — مانند احادیث روایت شده توسط ابن ماجه، محمّد البخاری و دیگران — او از پسرش ابراهیم به عنوان پیامبر بعد از خود نام برده است. به عنوان مثال، در حدیثی گفته شده محمد در مراسم تشییع جنازهٔ ابراهیم بر او نماز نخواند، چراکه یک پیامبر بر پیامبری دیگر نماز نمی‌خواند. در حدیثی از قول محمد گفته شده که «به خدا قسم، او [ابراهیم] پیامبر است؛ نبی بن نبی (پیامبر پسر پیامبر).» در حدیثی که رواج زیادی هم داشته، گفته شده اگر ابراهیم زنده می‌ماند، «صدیق و نبی» می‌شد. برخی احادیث ختمیت وحی را از اساس دلیل مرگ ابراهیم دانسته‌اند: «اگر قرار بود پیامبری بعد از محمد آید، پسرش ابراهیم زنده می‌ماند.»[۳] به عقیدهٔ دانشورانی چون فرایدمن، مرگ ابراهیم در روایات اسلامی را قبل از مرگ محمد قرار داده‌اند تا با باور به ختمیت وحی تعارضی نداشته باشد.[۴]