حوری
حوری یا حورٌ عین به عقیده مسلمانان و به تصریح قرآن، دختران باکره بهشتی هستند که به عنوان پاداش در بهشت به مردان پرهیزگار داده می‌شوند. لغت «حور» که جمع حوری است چهار مرتبه در قرآن به کار رفته است. در هفت آیه دیگر قرآن نیز به دختران باکره به عنوان پاداش اشاره شده و گفته شده هیچ مردی یا جنی به آن‌ها نزدیک نشده است. چنین وعده‌هایی از سوی قرآن، در عصر حاضر با انتقادات بسیاری روبرو شده‌اند.[۱] دربارهٔ ریشه اعتقاد به حوری نظرات مختلفی ابراز شده‌اند. آندرائه می‌گوید قرآن آن را از یکی از اشعار افرایم سوری گرفته اما بک اعتقاد دارد آندرائه دربارهٔ معنای شعر افرایم دچار اشتباه شده است. کریستف لوکزنبرگ می‌گوید لغت حوری ریشه سریانی دارد و به معنای «انگور سفید» (که میوه‌ای آخرالزمانی بوده است) است.[۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
- تفسیر نمونه، ج ۲۱، ص ۲۱۲؛ ج ۲۳، ص ۲۱۵، ناصر مکارم شیرازی.
- قاموس قرآن، ج ۲، صص ۱۹۲ تا ۱۹۵، سید علی اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیه.
- دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، صص ۹۶۸ و ۹۶۹، بهاءالدین خرمشاهی.