بدون جعبه اطلاعات
بدون تصویر

احمد بن موسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ابرابزار)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات امامزاده
{{جعبه اطلاعات امامزاده
| نام                = احمد ابن موسی
| نام                = احمد ابن موسی
| تصویر              = Mausoleo de Shah Cheragh, Shiraz, Irán, 2016-09-24, DD 32.jpg
| تصویر              =  
| اندازه تصویر      = 250px
| اندازه تصویر      =  
| عنوان تصویر        = حرم شاهچراغ
| عنوان تصویر        =  
| خویشاوندان سرشناس  = [[علی بن موسی الرضا]] (برادر){{سخ}}
| خویشاوندان سرشناس  = [[علی بن موسی الرضا]] (برادر){{سخ}}
[[فاطمه معصومه]] (خواهر)
[[فاطمه معصومه]] (خواهر)
خط ۲۰: خط ۲۰:
| طول عمر            =  
| طول عمر            =  
}}
}}
احمد بن موسی بن جعفر (ع)، شخصیتی والا مقام و جلیل القدر و پرهیزگار و مورد عنایت و محبت خاص پدر بزرگوارش بوده چه آن حضرت در حال حیاتش باغ خود را که به یسره معروف بود به وی بخشید و او از دارائی خود هزار بنده را آزاد نمود. و چون خبر وفات امام موسی بن جعفر (ع) به مدینه رسید اهل مدینه به لحاظ شخصیتی که آن بزرگوار داشت به در خانه او رفتند و با او بیعت نمودند و او در پیشاپیش جمعیت به مسجد پیغمبر (ص) رفت و خطبهای بلیغ ادا کرد و به مردم گفت $ای کسانی که با من بیعت نمودهاید! بدانید که من خود با برادرم علی (ع) بیعت کردهام و او امام واجب الاطاعه است بر من و شما و همه مردم. سپس از منبر بزیر آمد و به اتفاق همان جمعیت به در خانه برادرش حضرت رضا (ع) رفته و با آن حضرت بیعت نمودند. وی تا گاهی که حضرت رضا (ع) در مدینه اقامت داشت در خدمت آن جناب بود و چون مأمون، آن حضرت را به مرو احضار نمود پس از چندی با جمعی از خویشان خود به قصد پیوستن به برادر عازم ایران شد و چون به محل خان زنیان، هشت فرسخی شیراز رسید و در آنحال عدهای از شیعه نیز به وی پیوسته بودند، قتلغ خان، استاندار مأمون بر شیراز خبردار شد و لشکری را به جنگ او فرستاد و در آنجا جنگ برپا گردید و در اثنای گیر و دار یکی از لشگریان قتلغ خان فریاد زد $اگر شما می‌خواهید به نزد علی بن موسی بروید او درگذشته است. یاران احمد چون چنین شنیدند از دور او پراکنده شده و جز خویشانش کسی با او نماند لذا چون امکان بازگشت نداشت به همین حال به شیراز رسید و در آنجا او را شهید کردند. و بعضی از تاریخ نگاران گفته‌اند $وی در شیراز مخفی شد و پس از چندی از دنیا رفت. سالها قبر او مخفی بود تا در زمان اتابک سعد زنگی، یکی از وزرای او به نام مقرب الدین مسعود بن بدرالدین بر محل دفن آن بزرگوار اطلاع یافت و چون قبر را نبش نمود جسد را تازه یافت در حال به سعد خبر داد وی دستور داد $خانهای بر آن بنا کردند و در حدود سال ۷۵۰ که حرم سید احمد رو به انهدام می‌رفت تاشی خاتون، مادر سلطان ابو اسحاق بن سلطان محمود ساختمان حرم را تجدید نمود و گنبد بلندی را بر آن بنا کرد و مدرسهای را در کنار آن ساخت و قبر خود را نیز در جوار آن مرقد مطهر قرار داد و در سال ۱۲۴۳ فتحعلی شاه قاجار ضریحی از نقره خالص بر قبر نصب نمود. و بر ضریح آن بزرگوار قرآنی بخط کوفی که بر پوست آهو نوشته شده، دیده می‌شود که نی می از قرآن است و نیم دیگر آن در کتابخانه حضرت رضا (ع) می‌باشد و در آخر آن نوشته $کتبه علی بن ابو طالب و لذا بعضی گمان کرده‌اند که آن قرآن به خط امیرالمؤمنین (ع) است و چنین به نظر می‌رسد که آن قرآن به خط علی بن ابیطالب مغربی است که وی در نوشتن خط کوفی معروف بوده است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=احمد بن موسی}}</ref>
 
'''احمد بن موسی کاظم'''، مشهور به '''شاه‌چراغ''' یکی از فرزندان [[موسی کاظم]] و یکی از شخصیت‌های مورد احترام نزد شیعیان دوازده‌امامی است. به همین جهت بعد از درگذشت پدر او، گروهی موسوم به فرقه احمدیه، به امامت او باور پیدا کردند که پس از درگذشت او، از این عقیده برگشتند.
 
== زندگی ==
احمد بن موسی کاظم، مشهور به شاه‌چراغ یکی از فرزندان [[موسی کاظم]] و یکی از شخصیت‌های مورد احترام نزد شیعیان دوازده‌امامی است. موسی کاظم در زمان حیاتش، باغ خود موسوم به یسره را به وی بخشید. گفته‌اند که احمد بن موسی [[عبد|بندگان]] بسیاری را [[آزاد کردن بنده|آزاد]] کرده بود. او جایگاه ویژه‌ای نزد [[شیعه|شیعیان]] [[مدینه]] داشت و تا جایی که پس از درگذشت موسی کاظم، شیعیان برای [[بیعت]] با او، اقدام کردند ولی وی، آنان را به امامت برادرش [[علی بن موسی الرضا|علی بن موسی]] رهنمود کرد. او پس از عزیمت برادرش علی بن موسی الرضا برای پذیرش [[ولایتعهدی علی بن موسی الرضا|ولایتعهدی]] [[مأمون]] به [[مرو]]، خود نیز قصد مرو کرد. او وقتی به محله خان زنیان، هشت فرسخی [[شیراز]]، رسید، عده‌ای از شیعیان به او پیوستند و چون جمعیت آنان بسیار بود، حاکم شیراز، لشکری را به مقابله با آنان فرستاد. قتلغ خان، استاندار مأمون بر شیراز، خود نیز به نزد آنان رفت و به آنان خبر درگذشت علی بن موسی الرضا در مرو را داد. همراهان احمد بن موسی با شنیدن این خبر از گرد او پراکنده شدند و خود احمد نیز به شیراز وارد شد.
 
== درگذشت و مدفن ==
گفته شده که او مدتی را در شیراز مخفیانه زندگی کرد و سرآخر در خفا درگذشت.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=احمد بن موسی}}</ref> به گزارش امین در ''[[فرهنگ‌نامه فرقه‌های اسلامی]]''، چون خبر درگذشت علی بن موسی الرضا به برادرش احمد رسید، وی در [[شیراز]] حاضر بود و قصد [[خراسان]] کرد که توسط حاکم شیراز از سفر منع شد و پس از درگیری میان او حاکم شیراز، ابتدا نزدیکانش و پس از آن خود او به قتل رسید.<ref>{{پک|1=الامین|2=۱۳۸۷|ک=فرهنگنامه فرقه‌های اسلامی|ص=۳۷}}</ref>
 
سالها قبر او مخفی بود تا در زمان [[اتابک سعد زنگی]]، یکی از وزرای او به نام [[مقرب‌الدین مسعود بن بدرالدین]]، جسد سالمی را یافت که به وی منسوب بود. به دستور سعد بر مزار او، بنایی ساخته شد. این مزار امروزه به نام [[حرم شاه‌چراغ|حرم شاهچراغ]] مشهور است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=احمد بن موسی}}</ref>
 
== فرقه احمدیه ==
برخی منابع از [[احمدیه (شاه‌چراغ)|فرقه احمدیه]] یاد کردند که به پیروان احمد بن موسی اشاره دارد. گفته شده که پیروان او، به امامت وی باور داشتند و پس از درگذشت او، این فرقه از بین رفت.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=احمدیه}}</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
خط ۲۸: خط ۴۰:
=== منابع ===
=== منابع ===
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=احمد بن موسی|دانشنامه=[[دایره‌المعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایره‌المعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}}
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=احمد بن موسی|دانشنامه=[[دایره‌المعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایره‌المعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}}
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=احمدیه|دانشنامه=[[دایره‌المعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایره‌المعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}}
*{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=الامین|نام=شریف یحیی|عنوان=فرهنگ‌نامه فرقه‌های اسلامی|سال=۱۳۸۷|مکان=تهران|ناشر=باز|پیوند=https://noorlib.ir/book/view/62566?pageNumber=2&viewType=pdf|شابک=964-99780-1-5|مترجم=موحدی، محمدرضا|شابک نادرست=بله}}


{{شاگردان برجسته امامان شیعه}}
{{شاگردان برجسته امامان شیعه}}
خط ۳۶: خط ۵۰:


[[رده:فرزندان موسی کاظم]]
[[رده:فرزندان موسی کاظم]]
[[رده:فرزندان امامان شیعه]]
[[رده:شاگردان امامان شیعه]]
[[رده:شاگردان امامان شیعه]]
[[رده:آرامگاه‌ها در استان فارس]]
[[رده:استان فارس]]
[[رده:درگذشتگان ۲۰۲ (قمری)]]
[[رده:درگذشتگان ۲۰۲ (قمری)]]
[[رده:درگذشتگان ۸۱۷ (میلادی)]]
[[رده:درگذشتگان ۸۱۷ (میلادی)]]
خط ۴۷: خط ۵۸:
[[رده:خاندان اهل بیت]]
[[رده:خاندان اهل بیت]]
[[رده:شاگردان علی بن موسی الرضا]]
[[رده:شاگردان علی بن موسی الرضا]]
[[رده:خاک‌سپاری‌ها در حرم شاهچراغ]]
[[رده:مدفونان در حرم شاهچراغ]]
[[رده:شیعیان]]
[[رده:شیعیان]]
[[رده:تاریخ شیراز]]
[[رده:تاریخ شیراز]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۲۴

احمد ابن موسی
متولدمدینه
وفات۲۰۲ (قمری)
مدفنحرم شاهچراغ، شیراز، ایران
محل زندگیمدینه
دیگر نام‌هااحمد ابن موسی، شاهچراغ
همسر(ها)حوران بنت اسحاق بن جعفر (عموزاده)
فرزندانمحمد، جعفر
والدین
خویشاوندانعلی بن موسی الرضا (برادر)
فاطمه معصومه (خواهر)
خانوادهبنی‌هاشم

احمد بن موسی کاظم، مشهور به شاه‌چراغ یکی از فرزندان موسی کاظم و یکی از شخصیت‌های مورد احترام نزد شیعیان دوازده‌امامی است. به همین جهت بعد از درگذشت پدر او، گروهی موسوم به فرقه احمدیه، به امامت او باور پیدا کردند که پس از درگذشت او، از این عقیده برگشتند.

زندگی

احمد بن موسی کاظم، مشهور به شاه‌چراغ یکی از فرزندان موسی کاظم و یکی از شخصیت‌های مورد احترام نزد شیعیان دوازده‌امامی است. موسی کاظم در زمان حیاتش، باغ خود موسوم به یسره را به وی بخشید. گفته‌اند که احمد بن موسی بندگان بسیاری را آزاد کرده بود. او جایگاه ویژه‌ای نزد شیعیان مدینه داشت و تا جایی که پس از درگذشت موسی کاظم، شیعیان برای بیعت با او، اقدام کردند ولی وی، آنان را به امامت برادرش علی بن موسی رهنمود کرد. او پس از عزیمت برادرش علی بن موسی الرضا برای پذیرش ولایتعهدی مأمون به مرو، خود نیز قصد مرو کرد. او وقتی به محله خان زنیان، هشت فرسخی شیراز، رسید، عده‌ای از شیعیان به او پیوستند و چون جمعیت آنان بسیار بود، حاکم شیراز، لشکری را به مقابله با آنان فرستاد. قتلغ خان، استاندار مأمون بر شیراز، خود نیز به نزد آنان رفت و به آنان خبر درگذشت علی بن موسی الرضا در مرو را داد. همراهان احمد بن موسی با شنیدن این خبر از گرد او پراکنده شدند و خود احمد نیز به شیراز وارد شد.

درگذشت و مدفن

گفته شده که او مدتی را در شیراز مخفیانه زندگی کرد و سرآخر در خفا درگذشت.[۲] به گزارش امین در فرهنگ‌نامه فرقه‌های اسلامی، چون خبر درگذشت علی بن موسی الرضا به برادرش احمد رسید، وی در شیراز حاضر بود و قصد خراسان کرد که توسط حاکم شیراز از سفر منع شد و پس از درگیری میان او حاکم شیراز، ابتدا نزدیکانش و پس از آن خود او به قتل رسید.[۳]

سالها قبر او مخفی بود تا در زمان اتابک سعد زنگی، یکی از وزرای او به نام مقرب‌الدین مسعود بن بدرالدین، جسد سالمی را یافت که به وی منسوب بود. به دستور سعد بر مزار او، بنایی ساخته شد. این مزار امروزه به نام حرم شاهچراغ مشهور است.[۴]

فرقه احمدیه

برخی منابع از فرقه احمدیه یاد کردند که به پیروان احمد بن موسی اشاره دارد. گفته شده که پیروان او، به امامت وی باور داشتند و پس از درگذشت او، این فرقه از بین رفت.[۵]

پانویس

ارجاعات

  1. ذبیح‌الله محلاتی (۱۳۸۵)، «جلد سوم»، ریاحین‌الشریعه، دارالکتب الاسلامیه، ص. ۳۵۸، شابک ۹۶۴-۴۴۰-۳۲۱-۵
  2. اختری، «احمد بن موسی»، دایره‌المعارف جامع اسلامی.
  3. الامین، فرهنگنامه فرقه‌های اسلامی، ۳۷.
  4. اختری، «احمد بن موسی»، دایره‌المعارف جامع اسلامی.
  5. اختری، «احمدیه»، دایره‌المعارف جامع اسلامی.

منابع