بدون جعبه اطلاعات
بدون تصویر
مقابله‌نشده با دانشنامه‌ها

بابیت: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجاد مقاله)
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''بابیت''' نام فرقه‌ای است که توسط سید علی محمد شیرازی ملقب به «باب» تأسیس شد. او را «حضرت اعلی» و «نقطهٔ اولی» هم لقب داده‌اند.{{پنک|رضانژاد|۱۳۸۱|ص=۴۰۱}} او خود را «باب» امام دوازدهم شیعیان می‌دانست، یعنی واسطهٔ میان مردم و امام زمان؛ یعنی برای پی بردن به اسرار و حقایق بزرگ و مقدِس ازلی و ابدی به ناچار باید از «در» گذشت و به حقیقت رسید. او در این راستا حدیث «أنا مدینة العلم و علیّ بابها» را مکرر می‌خواند.{{پنک|رضانژاد|۱۳۸۱|ص=۴۰۶}}
'''بابیت''' نام فرقه‌ای است که توسط [[سید علی محمد شیرازی]] ملقب به «باب» تأسیس شد. او را «حضرت اعلی» و «نقطهٔ اولی» هم لقب داده‌اند.{{پنک|رضانژاد|۱۳۸۱|ص=۴۰۱}} او خود را «باب» [[امام دوازدهم]] شیعیان می‌دانست، یعنی واسطهٔ میان مردم و امام زمان؛ یعنی برای پی بردن به اسرار و حقایق بزرگ و مقدِس ازلی و ابدی به ناچار باید از «در» گذشت و به حقیقت رسید. او در این راستا حدیث «''أنا مدینة العلم و علیّ بابها''» را مکرر می‌خواند.{{پنک|رضانژاد|۱۳۸۱|ص=۴۰۶}}


او در ابتدا تحت تعالیم آموزه‌های شیخیه قرار گرفت و با بزرگانشان چون احسایی و رشتی آشنا شد.{{پنک|رضانژاد|۱۳۸۱|ص=۴۰۲}} با مرگ سید کاظم رشتی، سید علی محمد شیرازی جانشینش شد{{پنک|رضانژاد|۱۳۸۱|ص=۴۰۵}}
او در ابتدا تحت تعالیم آموزه‌های [[شیخیه]] قرار گرفت و با بزرگانشان چون احسایی و رشتی آشنا شد.{{پنک|رضانژاد|۱۳۸۱|ص=۴۰۲}} با مرگ سید کاظم رشتی، سید علی محمد شیرازی جانشینش شد{{پنک|رضانژاد|۱۳۸۱|ص=۴۰۵}}


== پانویس ==
== پانویس ==
خط ۱۲: خط ۱۲:
{{بابی}}
{{بابی}}
{{مباحث دین}}
{{مباحث دین}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=بله|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}


[[رده:بابیت| ]]
[[رده:بابیت| ]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۵۴

بابیت نام فرقه‌ای است که توسط سید علی محمد شیرازی ملقب به «باب» تأسیس شد. او را «حضرت اعلی» و «نقطهٔ اولی» هم لقب داده‌اند.[۱] او خود را «باب» امام دوازدهم شیعیان می‌دانست، یعنی واسطهٔ میان مردم و امام زمان؛ یعنی برای پی بردن به اسرار و حقایق بزرگ و مقدِس ازلی و ابدی به ناچار باید از «در» گذشت و به حقیقت رسید. او در این راستا حدیث «أنا مدینة العلم و علیّ بابها» را مکرر می‌خواند.[۲]

او در ابتدا تحت تعالیم آموزه‌های شیخیه قرار گرفت و با بزرگانشان چون احسایی و رشتی آشنا شد.[۳] با مرگ سید کاظم رشتی، سید علی محمد شیرازی جانشینش شد[۴]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • رضانژاد، عزالدین (۱۳۸۱). «فرقه شناسی: از شیخی گری تا بابی گری». انتظار موعود (۵).